абво́дны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для абводу чаго‑н.; які акружае што‑н. Абводны канал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвадня́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з абвадненяем; прызначаны для абваднення. Абвадняльныя работы. Абвадняльны канал. Абвадняльная сістэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газахо́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Канал трубы, па якім падзецца або адводзіцца газ ​1. Ачысціць газаходы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хваляво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Канал, уздоўж якога распаўсюджваюцца электрамагнітныя (радыёхвалявод) або гукавыя (акустычны хвалявод) хвалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асуша́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да асушэння. Асушальныя работы. // Які прызначаны, служыць для асушэння. Асушальны канал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кале́ктарны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да калектара. Калектарныя супрацоўнікі. Калектарны канал. Калектарны генератар. Калектарная ўкладка труб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вывадны́, ‑ая, ‑ое.

Які служыць для вываду, выхаду чаго‑н. адкуль‑н. Вывадная адтуліна. Вывадны канал. Вывадны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераддзве́р’е, ‑я, н.

Спец. Пачатак уваходу ў якую‑н. адтуліну, у канал жывёльнага арганізма. Пераддзвер’е ў вушным лабірынце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прато́ка ’рака, якая злучае два вадаёмы; канал’ (ТСБМ, Гарэц., Др.-Падб., Нас.), прото́ка ’тс’ (ТС). Параўн. рус. прото́ка, ст.-польск. przetoka, чэш. průtok, славац. prietok ’працяканне; канал’, балг. про́ток ’праліў’. Вытворнае з суф. ‑а ад працякаць з чаргаваннем галосных. Узнаўляецца прасл. *protokъ (БЕР, 5, 790), *pertoka (Банькоўскі, 2, 916).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Siel

m, n -s, -e шлюз, кана́л, сцёк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)