cranky
[ˈkræŋki]
adj.
1) капры́зны (пра дзіця́), злы; зло́сны, лёгка раздражня́льны; рэ́зкі
2) дзівакава́ты, эксцэнтры́чны
3) хі́сткі, расшэ́йданы, няспра́ўны (аб мэхані́зьме)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
malign
[məˈlaɪn]
1.
v.t.
дрэ́нна выка́звацца пра каго́; паклёпнічаць
2.
adj.
1) злы; шко́дны
2) ненаві́сны, варо́жы
3) ве́льмі шко́дны; злая́касны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ге́ній м
1. (здольнасць) Genie [ʒe´ni:] n -s, -s, Schöpferkraft f -;
2. (вялікі чалавек) Geníe [ʒe´ni:] n, geniáler Mensch;
◊ до́бры ге́ній Génius m -, -ni¦en, Schútzgeist m -(e)s, -er;
злы ге́ній böser Geist
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
wicked
[ˈwɪkɪd]
1.
adj.
1) дрэ́нны, злы, ліхі́; немара́льны; грэ́шны
a wicked person — злы, ліхі́ чалаве́к
wicked deeds — немара́льныя ўчы́нкі
2) гарэ́зьлівы, сваво́льны, зласьлі́вы
a wicked smile — зласьлі́вая ўсьме́шка
3) informal непрые́мны; суро́вы
a wicked task — непрые́мнае зада́ньне
a wicked storm — страшэ́нная навальні́ца
2.
n.
грэ́шнік -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пі́кша ’лясны клоп расліннаедны’ (рэч., ЛА, 1). Магчыма, балтызм, утвораны ад літ. прыметніка pìktas ’злы, злосны’ і суф. ‑ša(s). З-за яго смярдзючага паху называецца яшчэ смярдзю́ха, біздзюха́, воню́ха, бзьдзю́ля, а таксама бікзды́кша — кантамінаванае ўтварэнне з асновы бзд‑ і пікша.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wicked2 [ˈwɪkɪd] adj.
1. дрэ́нны; злы, ліхі́, грэ́шны;
wicked designs кава́рныя заду́мы;
wicked climate ця́жкі клі́мат
2. небяспе́чны; шко́дны, зламы́сны;
a wicked blow уда́р у спі́ну;
a wicked sense of humour зласлі́вы гу́мар
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Pósse
f -, -n
1) злы жарт, злы́я шту́кі, сваво́льства
2) тэатр. фарс
~n tréiben* [réiben*] — стро́іць ду́рня, дурэ́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
böse
1.
a злы, раззлава́ны, зло́сны; дрэ́нны
~ sein [wérden] — раззлава́цца
2.
adv дрэ́нна
es sieht ~ aus — спра́ва ідзе́ дрэ́нна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ненаві́дны ’ненавісны’ (Янк. 1, ТС), ’змрочны, пануры’ (ТС), ’агідны, брыдкі’ (бяроз., Шатал.), укр. ненави́дний ’ненавісны’, рус. ненавидный ’нядобразычлівы, злы’, польск. nienawidny ’ненавісны’, чэш. nenáviděny ’тс’, славен. nenáviden, серб.-харв. нена́видан ’зайздросны; пра таго, хто ненавідзіць’, ст.-слав. ненавидѣньнъ ’ненавісны’. Ад ненаві́дзець (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сы́зма ’раскол, раздзел цэркваў’ (Нас.), ’пустая неўрадлівая зямля’, ’скупы, злы, благі чалавек’, ’хто жыве ў недастатку’ (Сл. ПЗБ), ’бязбожнік’ (Арх. Федар.), ’скрытная, хітрая, каварная і сквапная асоба’ (мсцісл., З нар. сл.), ’злы, благі чалавек’ (Шатал., гродз., Нар. лекс.), ’цвёрдая нявырабленая ўтравелая глеба’ (Янук.), сызматы́к ’раскольнік, іншаверац’, сызматы́чка ’іншаверка’ (Нас.), сюды ж таксама сусмасты́к ’уніят, далучаны да праваслаўя’ (Бес.), сасмасты́к ’чалавек, які насуперак усяму імкнецца захапіць нешта’ (Цых.). Ст.-бел. схизма, сцызма ’рэлігійны раскол’ запазычана са ст.-польск. schizma, schizmatyk (Карскі, Белорусы, 163; Кюнэ, Poln., 100; Булыка, Лекс. запазыч., 181, 174), відаць, пераважна вусным шляхам з пераасэнсаваннем запазычанага слова. Параўн. схізма. Няясныя шляхі развіцця значэння ’неўрадлівая зямля’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)