надзьму́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад надзьмуць.

2. перан.; у знач. прым. Важны, ганарысты, поўны пыхі. Важны надзьмуты Гунава павольна абышоў стол. Самуйлёнак.

3. перан.; у знач. прым. Пакрыўджаны, незадаволены, сярдзіты. Надзьмуты, злы, расчараваны, Ідзе пан Богут у свой двор. Колас. // Які выражае крыўду. Цяпер .. [Федзя] гаварыў сур’ёзна, і выгляд у яго быў надзьмуты. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрыя́зны, ‑ая, ‑ае.

Які недружалюбна настроены ў адносінах да каго‑, чаго‑н. Нічога добрага для настаўніка не было і ў другой, і ў трэцяй, і ў наступных кучках карт. То замешваўся нейкі злы і хітры мужчына, то непрыязная жанчына, то сумная дарога. Колас. // Які выражае або праяўляе непрыязнасць, недружалюбнасць. У голасе .. [Алі] Леанід пачуў непрыязную насмешку. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздражнёны, ‑ая, ‑ае.

1. Які раздражніўся, стаў хваравітым ад якога‑н. раздражняльніка. Раздражнёная скура.

2. Які знаходзіцца ў стане раздражнення (у 2 знач.). Яшчэ здаецца, што хлопцы злыя і раздражнёныя: гыркаюць адзін на аднаго, пашляюць, чхаюць, шморгаюць насамі. Карпюк. [Надзя:] — Я так тады старалася! .. А вы ўзялі і паехалі.. І Вася прыйшоў раздражнёны, злы. Шашкоў. // Які выяўляе раздражненне. Раздражнёны голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

malignant

[məˈlɪgnənt]

adj.

1) ве́льмі злы, зло́сны; по́ўны няна́вісьці або́ зло́сьці

2) злая́касны, небясьпе́чны для жыцьця́

malignant tumor — злая́касная пухлі́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зле́е сравнит. ст.

1. нареч. больш зло́сна; больш сярдзі́та; больш лю́та; см. зло​II.

2. прил. больш злы; больш ліхі́; больш зло́сны; больш сярдзі́ты; больш лю́ты; см. злой.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cranky

[ˈkræŋki]

adj.

1) капры́зны (пра дзіця́), злы; зло́сны, лёгка раздражня́льны; рэ́зкі

2) дзівакава́ты, эксцэнтры́чны

3) хі́сткі, расшэ́йданы, няспра́ўны (аб мэхані́зьме)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

malign

[məˈlaɪn]

1.

v.t.

дрэ́нна выка́звацца пра каго́; паклёпнічаць

2.

adj.

1) злы; шко́дны

2) ненаві́сны, варо́жы

3) ве́льмі шко́дны; злая́касны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ге́ній м

1. (здольнасць) Genie [ʒe´ni:] n -s, -s, Schöpferkraft f -;

2. (вялікі чалавек) Geníe [ʒe´ni:] n, geniáler Mensch;

◊ до́бры ге́ній Génius m -, -ni¦en, Schútzgeist m -(e)s, -er;

злы ге́ній böser Geist

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wicked

[ˈwɪkɪd]

1.

adj.

1) дрэ́нны, злы, ліхі́; немара́льны; грэ́шны

a wicked person — злы, ліхі́ чалаве́к

wicked deeds — немара́льныя ўчы́нкі

2) гарэ́зьлівы, сваво́льны, зласьлі́вы

a wicked smile — зласьлі́вая ўсьме́шка

3) informal непрые́мны; суро́вы

a wicked task — непрые́мнае зада́ньне

a wicked storm — страшэ́нная навальні́ца

2.

n.

грэ́шнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пі́кша ’лясны клоп расліннаедны’ (рэч., ЛА, 1). Магчыма, балтызм, утвораны ад літ. прыметніка pìktas ’злы, злосны’ і суф. ‑ša(s). З-за яго смярдзючага паху называецца яшчэ смярдзю́ха, біздзюха́, воню́ха, бзьдзю́ля, а таксама бікзды́кша — кантамінаванае ўтварэнне з асновы бзд‑ і пікша.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)