поло́жено в знач. сказ.
1. (принято) прыня́та; (в обычае) заве́дзена, так вядзе́цца, ёсць такі́ звы́чай; (надлежит) нале́жыць;
2. (решено) вы́рашана; (постановлено) ухва́лена;
3. (назначено) прызна́чана, да́дзена;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Gewóhnheit
f -, -en прывы́чка, звы́чка; звы́чай
aus ~ — па прывы́чцы
zur ~ wérden — стаць прывы́чкай [звы́чкай]
von séiner ~ ábgehen* — адмо́віцца ад сваёй прывы́чкі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Hérkommen
n -s, -
1) прыхо́д, прые́зд
2) звы́чай, трады́цыя
es ist schon so dem ~ nach — так ужо́ павяло́ся
3) пахо́джанне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Трва́лы ‘моцны, які можа вытрымаць’, трваць ‘працягвацца, існаваць (пра звычай)’, ‘быць ва ўжытку, доўга служыць (пра хамут і інш.)’ (Нас.), трва́ла пагода ‘добрае надвор’е’ (свісл., ЛА, 5), ст.-бел. трвалый ‘моцны, надзейны, стойкі’, трвати ‘трываць’ (1507 г., ГСБМ). Са ст.-польск. trwały ‘моцны, устойлівы, сталы’, ад trwać ‘трываць’ (Булыка, Лекс. запазыч., 197). Параўн. таксама трыва́лы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адкупі́цца, ‑куплюся, ‑купішся, ‑купіцца; зак.
Затраціўшы грошы, вызваліцца ад якой‑н. залежнасці, ад якіх‑н. абавязкаў; выкуп сябе. Дзед.. мог бы адкупіцца ад паноў вольніцу, ды, на жаль, не адкупіўся. Гарэцкі. Усцім узяў у мяне з рук пляшку, паглядзеў яе на сонцы і сказаў: — Дык што ты, гэт квасам адкупіцца хочаш? Сабаленка. / Пра вясельны звычай, калі затрымліваюць маладых, патрабуючы выкупу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
survive [səˈvaɪv] v.
1. выжыва́ць, застава́цца жывы́м;
survive a disease заста́цца жывы́м пасля́ хваро́бы;
The custom still survives. Гэты звычай яшчэ захоўваецца.
2. перажыва́ць (каго-н.);
She survived her husband by five years. Яна перажыла свайго мужа на пяць гадоў.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
обихо́д м.
1. (употребление) ужы́так, -тку м., ужыва́нне, -ння ср.;
быть в обихо́де быць ва ўжы́тку (ужыва́цца);
вы́йти из обихо́да вы́йсці з ужы́тку;
2. (уклад жизни) лад, род. ла́ду м.; (обычай) звы́чай, -чаю м.;
повседне́вный обихо́д штодзённы звы́чай (лад);
3. (домашние вещи) ужы́так, -тку м., абыхо́дак, -дку м., ха́тнія рэ́чы;
предме́ты дома́шнего обихо́да прадме́ты ха́тняга ўжы́тку (ха́тнія рэ́чы);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
анахрані́зм
(гр. anachronismos, ад ana- = назад, супраць + chronos = час)
1) парушэнне храналагічнай дакладнасці, якое прыводзіць да неапраўданага ўнясення ў апісанне якой-н. эпохі рыс, характэрных для іншага часу;
2) устарэлы погляд, падыход, звычай; перажытак мінулага.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
абра́днасць, ‑і, ж.
1. Сукупнасць абрадаў якога‑н. культу. Свята зімы ўключае ў сябе многія элементы зімовай народнай абраднасці, якая склалася ў кожнага народа на працягу стагоддзяў.
2. Абрадавы звычай. З прычыны гэтага адпала неабходнасць усякіх далейшых ахвяр, а разам з тым адпала і падстава для мноства рэлігійных абрадаў; але вызваленне ад абраднасцей, якія затруднялі або рабілі немагчымымі зносіны з іншаверамі, было першай умовай, сусветнай рэлігіі. Энгельс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пра́дзед, ‑а, М ‑дзедзе, м.
1. Бацька дзеда або бабулі. Бацька, дзед і прадзед ўмелі іграць на скрыпцы і былі скамарохамі для ўсяе акругі. Гарэцкі.
2. звычайна мн. (пра́дзеды, ‑аў). Продкі. Ад прадзедаў спакон вякоў Мне засталася спадчына; Паміж сваіх і чужакоў Яна мне ласкай матчынай. Купала. На вялікдзень звычайна ў госці не запрашалі, хто хацеў, прыходзіў сам. Такі быў звычай, заведзены дзядамі і прадзедамі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)