Гучны, пералівісты, з бесперапыннымі пераходамі з аднаго тону ў другі. Залівісты смех. □ Астап прачнуўся ад залівістага сабачага брэху.Лынькоў.Праз адчыненае акно пачуўся залівісты звон школьнага званка.Васілеўская.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стогало́сы, ‑ая, ‑ае.
У якім налічваецца сто і больш галасоў; шматгалосы. /упаэт.ужыв.І здаецца, што хутка блісне .. маланка, загрыміць стогалосы гром.Ваданосаў.А пад вечар навасёлаў [птушак] Стогалосы чуўся звон.Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чэле́ста
(іт. celesta, ад лац. caelestis = нябесны)
пласціначны ўдарна-клавішны музычны інструмент, які знешне нагадвае невялікае піяніна або фісгармонію; пры гранні на ім утварае прыемныя меладычныя гукі, падобныя на звон званочкаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
позвони́тьсов., в разн. знач. пазвані́ць, (долго, неоднократно) папазво́ньваць, папазвані́ць;
позвони́ть в ко́локол пазвані́ць у звон;
позвони́ мне пазвані́ мне.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бу́дны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і будзённы (у 1 знач.). Чую звон я нудны, Рэдкі, невясёлы. Дзень сягоння будны, Не святкуюць сёлы.Колас.Руту-мяту палівала [дзяўчына] У будны дзень і ў свята...Трус.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тарта́к, ‑а, м.
Лесапільны завод. Чутно, як шахае піламі стары тартак.Сабаленка.Жыў я на Далёкім Усходзе. Траляваў з тайгі бярвенне на тартак.Дубоўка.Сіпата гудкі застагналі спрасоння Пад звон цыркулярак блізкіх тартапоў.Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
singing
[ˈsɪŋɪŋ]1.
n.
1) сьпеў -ву m., пяя́ньне n.
2) звон у вуша́х
2.
adj.
сьпе́ўны; пяву́чы, пяю́чы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
кра́ска, ‑і, ДМ ‑сцы; Рмн. ‑сак; ж.
Разм. Тое, што і кветка (у 2 знач.). Ідуць касцы, звіняць іх косы, Вітаюць буйныя іх росы, А краскі ніжай гнуць галовы, Пачуўшы косак звон сталёвы.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пчалі́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да пчалы. Пчаліны мёд. Пчаліны рой. Пчаліная калода. Пчаліны звон.
2.узнач.наз.пчалі́ныя, ‑ых. Група сямействаў джаланосных насякомых атрада перапончатакрылых, да якой адносяцца пчала, чмель і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Кляпа́ла ’драўляны балабан на шыі ў скаціны’ (ТС), ’благі звон’, ’цурбан з ручкамі’ (Гарб.). Параўн. рус.клепало, укр.клепало ’тс’, балг.клепало, серб.-харв.клѐпало, славен.klepálo ’тс’, польск.klepadlo, чэш.klepadlo, славац.klepadlo, в.-луж.klepadlo ’тс’. Прасл.klepadlo да klepati (Трубачоў, Эт. сл., 10, 7). Гл. кляпаць3.