астэаміэлі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Спец. Запаленне касцявога мозгу, якое звычайна пашыраецца на ўсе слаі косці.

[Ад грэч. osteon — косць і myelos — мозг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагнае́нне, ‑я, н.

Запаленне якой‑н. часткі цела, пры якім утвараецца і выдзяляецца гной. Мясцовае нагнаенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́смарк, ‑у, м.

Запаленне слізістай абалонкі носа, якое суправаджаецца слізіста-гнойнымі выдзяленнямі і чханнем. Хранічны насмарк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Mndelentzüngung

f -, -en мед. запале́нне мінда́лін, ангі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Khlkopfentzündung

f -, -en мед. ларынгі́т, запале́нне гарта́ні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Arthrtis

f -, -tiden мед. артры́т, запале́нне суста́ваў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Плеўры́тзапаленне плеўры’ (ТСБМ; віл., Сл. ПЗБ). З лац. pleurītis < ст.-грэч. πλευρίτις ’калаццё ў баках’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rozognienie

н.

1. запаленне;

2. гарачнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фібрыно́зны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з запаленчым працэсам, які характарызуецца выдзяленнем поту з наяўнасцю ў ім фібрыну. Фібрынознае запаленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лёўкізапаленне калявушнай залозы’ (брасл., шальч., Сл. паўн.-зах.). Запазычана з літ. liaukos ’тс’; параўн. liauka ’залоза’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)