эпігонскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эпігона; уласцівы эпігону. Эпігонскае мастацтва. ▪ Эпігонскі класіцызм ва ўмовах Беларусі з яго напышлівымі трагедыямі і одамі на польскай мове, з яго далёкімі, незразумелымі вазамі ў якасці літаратурных герояў успрымаўся як з’ява чужародная. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыповы прыметнік

  1. Якому ўласцівы асаблівасці, характэрныя для пэўнага тыпу прадметаў, з’яў, людзей і пад.

    • Тыповыя прыкметы дыфтэрыі.

  2. Які часта сустракаецца, звычайны, характэрны для каго-, чаго-н.

    • Тыновая з’ява.

  3. Які аб’ядноўвае індывідуальныя, своеасаблівыя рысы з прыкметамі і ўласцівасцямі, характэрнымі для шэрага з’яў і асоб.

    • Т. беларускі характар.
    • Тыповыя вобразы баек.

|| назоўнік: тыповасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Erschéinung

f -, -en

1) з’яўле́нне, з’я́ва

in ~ tréten* — праяўля́цца, выяўля́цца, выступа́ць

2) (во́нкавы) вы́гляд

3) прыві́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

уце́шлівы, уце́шны разм froh, fréudig; erfréulich, erquícklich; tröstlich, tröstend (суцяшальны);

уце́шлівая з’я́ва éine erfréuliche Erschéinung;

адзна́чыць як уце́шлівую з’я́ву etw. als erfréulich bezéichnen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

аптычны, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з оптыкай; які мае адносіны да оптыкі. Аптычная майстэрня. ▪ Пятроў навёў аптычны прыцэл і выпусціў першую чаргу. Лупсякоў.

2. Які ўзнікае па законах адбіцця і праламлення праменяў святла; светлавы. Аптычная з’ява. Горны крышталь мае аптычную актыўнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

архаізм, ‑а, м.

Застарэлая з’ява, перажытак мінулага. І сам.. [дзяк], прапахлы царкоўнымі канонамі, выпетранымі і бяздушнымі, лампадным алеем і воскам царкоўных свечак, здаецца нейкім прыкрым архаізмам, варожым да ўсяго, што свежа і молада. Колас. // Слова, моўны выраз, граматычная форма, што выйшла з агульнага ўжывання.

[Грэч. archaismos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадвеснік, ‑а, м.

Чалавек, прадмет або з’ява, якія з’яўляюцца першым вестуном, першай прыкметай чаго‑н. Недзе з лесу прыплыў першы подых свежасці, прадвесніка світання. Пестрак. Па дварэ.. дыхнуў у твар і апёк шчокі вострым марозікам сіберны вецярок, першы прадвеснік блізкай зімы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

objaw, ~u

м.

1. з’ява, з’явішча;

zwykłe ~y — звычайныя з’явы;

2. сімптом, прыкмета;

~y choroby — сімптомы хваробы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

механізм назоўнік | мужчынскі род

  1. Унутраная частка машыны, прылады, апарата і пад., якая прыводзіць іх у дзеянне.

    • Гадзіннікавы м.

  2. пераноснае значэнне: Унутраная сістэма чаго-н., што вызначае парадак якога-н. віду дзеяння.

    • Дзяржаўны м.
    • Гаспадарчы м.

  3. чаго. Сукупнасць працэсаў, з якіх складаецца якая-н. фізічная, хімічная, фізіялагічная і пад. з’ява.

    • М. хімічнай рэакцыі.

|| прыметнік: механічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гаптатрапі́зм

(ад гр. hapto = датыкаюся + трапізмы)

з’ява згінання расліннага органа ў адказ на раздражненне дотыкам (напр. раслін з павойным сцяблом).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)