напну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Разм. Тое, што і напяць (у 1 знач.). — Но-о, маленькія! — пачуў я ззаду гарэзлівы жаночы голас і напнуў вяроўку. Кулакоўскі. Мы зноў селі на ўзмежак, напнулі над сабою паркалёвую хустку і так асталіся сядзець да канца навальніцы. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ааго́ній

(ад аа- + гр. gone = нараджэнне)

жаночы палавы орган многіх водарасцяў і грыбоў, унутры якога ўтвараюцца яйцаклеткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гінецэ́й

(гр. gynaikeios = жаночы)

сукупнасць пладалісцікаў у кветцы, якія ўтвараюць адзін або некалькі песцікаў — жаночых органаў кветкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

sorority

[səˈrɔrəti]

n., pl. -ties

1) сястры́цтва n.

2) жано́чы або́ дзяво́чы клюб або́ тава́рыства

3) карпара́цыя студэ́нтак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

сало́н в разн. знач. сало́н, -на м.;

литерату́рный сало́н літарату́рны сало́н;

да́мский сало́н парикма́херской жано́чы сало́н цыру́льні;

сало́н по прода́же о́буви сало́н па про́дажы абу́тку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

то́плес

(англ. topless = які агаляе грудзі)

1) жаночы купальнік, які не закрывае грудзі;

2) выступленне танцоўшчыцы, распранутай па пояс.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Komplét

[kɔ˜mp'le:]

n -s, -s кампле́ктны жано́чы кася́рм (сукенка з жакетам ці паліто з аднолькавай матэрыі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

wéiblich

1.

a

1) жано́чы

2) жано́цкі

3) грам. жано́чага ро́ду

2.

adv па-жано́цкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

jenny

[ˈdʒeni]

n., pl. -nies

1) прадзі́льны стано́к

2) лябёдка f.

3) жано́чы род некато́рых жывёлаў

jenny ass — асьлі́ца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

◎ Лейбік ’безрукаўка’ (Малч. Компл.). Запазычана з польск. lejьik, lajьik ’прасторны жаночы жакет, візітка’, ’мужчынскі кафтан’, ’верхняя частка ваеннага мундзіра’, якое разам з чэш. lajьik, славац. lajьik, серб.-харв. ла}бек, ла/б, славен. lajьie паходзіць з ням. дыял. leib ’камізэлька, блузка, гарсэт’, ням. Leibchen ’безрукаўка’ (Слаўскі, 4, 121).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)