за́маразкі, ‑аў; адз. замаразак, ‑зку, м.
Лёгкія марозы, звычайна ранішнія, увосень і вясной. Была другая палова кастрычніка, і раннія замаразкі высушылі гарадскія вуліцы. Шахавец. Пад раніцу ўжо браліся замаразкі, трава і лісце кустоў пакрываліся шараватым інеем. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Падры́мка ’трэцяя струна пасля баса ў скрыпцы, якая выдае гук ля’ (Мядзв.), падрымоўка ’другая струна ў скрыпцы’ (Шат.). Гл. рыма, рымзаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
б 1, нескл., н.
1. Другая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «бэ». Малое б. □ Хто сказаў а, той павінен сказаць і б. Прыказка.
2. Выбухны, звонкі, губна-губны зычны гук. Звонкае б.
б 2,
гл. бы 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шарсці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
1. Асобны валасок шэрсці. Другая [рука] ўздымаецца да барады і пацірае ў пальцах чорныя шарсцінкі. Мурашка.
2. зб. Шэрсць, поўсць. Да шырокім дзядзінцы ёрзалі падсвінкі, ружовыя, з рэдкай шарсцінкаю. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
-біёз
(гр. biosis = жыццё)
другая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «жыццё», «жыццёвы працэс».
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
-гінія
(гр. gyne = жанчына)
другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае прыналежнасць да жаночага полу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
-гнозія
(гр. gnosis = пазнанне, веды)
другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «веды», «веданне».
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
-дэндрон, -дэндран
(гр. dendron = дрэва)
другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «дрэва», «дрэвападобны».
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
кша́трыі
(санскр. kšatrija)
другая з чатырох варн у Стараж. Індыі, да якой належала ваенная арыстакратыя.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
-эмія, -емія
(гр. haima = кроў)
другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «захворванне крыві».
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)