дагарэ́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ры́ць; зак.

1. Згарэць да канца або да якой-н. мяжы.

Дровы дагарэлі.

Свечка дагарэла.

2. перан. Перастаць свяціцца; патухнуць.

Зара дагарэла.

|| незак. дагара́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -а́е і дага́рваць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вазі́ць, важу́, во́зіш, во́зіць; незак., каго-што.

1. Тое, што і везці (але абазначае дзеянне, якое адбываецца не ў адзін час, не за адзін прыём або не ў адным напрамку).

В. дровы з лесу.

2. Катаць.

В. дзіця ў калясачцы.

|| наз. во́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

◎ Псыча́ць (псычаті) ’шыпець (напрыклад, пра сырыя дровы ў печы)’ (беласт., Сл. ПЗБ). З польск. psyczeć ’тс’, збліжанага з сычэць, сычаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дрывасе́к, ‑а, м.

1. Той, хто сячэ лес на дровы, займаецца нарыхтоўкай дроў. Набыў .. [Арцём] пілу і сякеру, зрабіўся дрывасекам. Бядуля.

2. Жук, лічынкі якога кормяцца драўнінай; вусач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́лкі I

1. (легко раскалывающийся) ко́лкий;

~кія дро́вы — ко́лкие дрова́;

2. см. калю́чы

ко́лкі II ко́лкий, язви́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сасно́вы в разн. знач. сосно́вый;

~выя дро́вы — сосно́вые дрова́;

с. стол — сосно́вый стол;

с. бор — сосно́вый бор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

podpałka

podpałk|a

ж. распалка, падпалка;

drzewo na ~ę — дровы на распалку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Сто́лкі ‘прыстасаванне, на якім пілуюць дровы, дошкі’ (Сл. Брэс., Сл. рэг. лекс., Чэрн.). Запазычанне з польск. stołek, stołki ‘тс’ < stół (гл. стол).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трэ́снік ‘дрывотня, месца каля хлява, дзе сякуць дровы’ (Сцяшк., Серб., Сл. ПЗБ; рагач., бабр., ЛА, 1). З ⁺трэск‑нік, да трэ́ска (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дару́блены разм

1. (дрэвы) völlig gefällt;

2. (дровы) (bis) zu Énde zerháckt;

3. (харчы) zu Énde geschnítten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)