ве́шалка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Дошка або стойка з кручкамі, на якія вешаюць адзенне.

2. Пятля, прышытая да адзення, за якую яго вешаюць.

Прышыць вешалку.

3. Планка з кручком, на якую вешаецца адзенне ў распраўленым па плячах выглядзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

szachownica

ж.

1. шахматная дошка;

2. цераспалосіца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

znikopis

м. пластыкавая дошка для пісання фламастарамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прыпо́лак ’дошка гарбыль’ (Шат.). Укр. припо́лок ’дошка-аснова каля печы, на якой ляжаць дошкі падлогі’. Параўн. апо́лак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шы́льда

(ням. Schild)

дошка з надпісам назвы ўстановы, прадпрыемства, арганізацыі і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прыпо́лак, ‑лка, м.

1. Дошка каля печы, на якой мацуецца пол ​2.

2. Спец. Адна з дзвюх дошчачак ленчыка ў кавалерыйскім сядле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўтара́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм.

1. Дошка паўтарачнага намеру.

2. Аб некаторых прадметах паўтарачнага памеру. // Паўтарапакаёвая кватэра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апу́шына, ‑ы, ж.

Дошка каля краю даху, страхі. І тануць асверы, пярэплаты, Рогі апушын За пылам дарожным, За шэрым пакатам гары. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́спідны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да аспіду ​2. Аспідны сланец. // Зроблены з аспіду. Аспідная дошка.

2. Чорны, як аспід ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жалабава́ты, ‑ая, ‑ае.

Выгнуты жолабам, з жалабамі. Жалабаватая дошка. □ [Маці] будзе прыслухоўвацца, як па жалабаватым шыферным даху срэбнымі пруткамі будзе сцякаць дождж. Наўроцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)