цо́каць², -аю, -аеш, -ае; незак. (спец.).

Не адрозніваць гукі «ц» і «ч» пры вымаўленні ў некаторых народных гаворках.

|| наз. цо́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

курлы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Пра жураўлёў: ствараць гукі, падобныя на «курлы».

|| аднакр. курлы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. курлы́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

verklíngen

* vi (s) адгуча́ць (пра песню), заміра́ць (пра гукі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

напу́каць

‘папсаваць паветра; выдаць адрывістыя, рэзкія гукі; намалаціць што-небудзь, чаго-небудзь; найграць на скрыпцы, пальцамі перабіраючы струны’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напу́каю напу́каем
2-я ас. напу́каеш напу́каеце
3-я ас. напу́кае напу́каюць
Прошлы час
м. напу́каў напу́калі
ж. напу́кала
н. напу́кала
Загадны лад
2-я ас. напу́кай напу́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час напу́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

разне́сціся (распаўсюдзіцца) sich schnell verbréiten; ertönen vi (пра гукі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чвя́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Утвараць гукі, характэрныя для хадзьбы па гразі.

2. Ісці па чым-н. мокрым, гразкім, утвараючы характэрныя гукі.

3. Тое, што і чаўкаць (у 1 знач.).

4. Па́даць, утвараючы глухі, мяккі гук.

|| аднакр. чвя́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні (да 1, 3 і 4 знач.).

|| наз. чвя́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wybrzmieć

зак. адгучаць; змоўкнуць, сціхнуць (пра гукі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

drawl​1 [drɔ:l] n. праця́жнае вымаўле́нне;

He spoke in a slow southern drawl. Ён гаварыў з паўднёвым акцэнтам, расцягваючы гукі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хло́паць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. каго (што) чым па чым. Стукаць па чым-н., звычайна з шумам.

Х. далоняй па плячы каго-н.

2. чым. Утвараць моцныя гукі, стукаючы чым-н.

Х. дзвярамі.

3. Утвараць кароткія адрывістыя гукі (пра стрэлы, выбухі і пад.).

Дзесьці хлопалі стрэлы.

|| аднакр. хло́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. хло́панне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

коснаязы́касць, -і, ж.

1. Расстройства мовы, якое праяўляецца ў няздольнасці правільна вымаўляць гукі; невыразнае вымаўленне.

2. перан. Няўменне лёгка, свабодна гаварыць; памылкі ў маўленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)