аліга́рхія, ‑і, ж.

1. У антычныя часы і сярэдневякоўе — дзяржаўны лад, заснаваны на панаванні невялікай групы найбольш багатых і знатных асоб, а таксама пануючая група. Венецыянская алігархія.

2. перан. Палітычнае і эканамічнае панаванне невялікай групы імперыялістаў, прадстаўнікоў буйнога манапалістычнага капіталу. Фінансавая алігархія.

[Грэч. oligarchia — улада нямногіх.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́скравец, ‑раўца, м.

Рэвалюцыянер, які прымыкаў да групы газеты «Іскра», заснаванай У.І. Леніным у 1900 г.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камсо́рг, ‑а, м.

Камсамольскі арганізатар — сакратар пярвічнай камсамольскай арганізацыі або камсамольскай групы. Камсорг класа. Камсорг будоўлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

максімалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Прыхільна максімалізму (у 1 знач.).

2. Член тэрарыстычнай групы эсэраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іраке́з м (карэнны жыхар групы плямён Паўднёвай Амерыкі; тс назва прычоскі) Irokése m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мары́йцы, -аў, адз. -ры́ец, -ры́йца, м.

Народ угра-фінскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Марый Эл, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. мары́йка, -і, ДМ -ры́йцы, мн. -і, -ры́ек.

|| прым. мары́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́ты, -аў, адз. тат, -а, М та́це, м.

Народнасць іранскай моўнай групы, якая жыве ў прыкаспійскай частцы Азербайджана і на поўдні Дагестана.

|| ж. та́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. та́цкі, -ая, -ае.

Тацкая мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

домакіраўні́цтва, ‑а, н.

Адміністрацыйны орган для кіравання жыллёвай гаспадаркай аднаго дома або групы жылых дамоў у гарадах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іра́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Ірана, іранцаў, належыць ім. Народы іранскай моўнай групы. Іранскія мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пала́дый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, метал серабрыста-белага колеру з групы плаціны, які прымяняецца ў якасці каталізатара.

[Лап. Palladium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)