Разм. Прывесці ў радасны, вясёлы стан. Такія думкі ўзвесялілі .. [Клебера], палепшылі яго настрой, тым больш, што раненая нага бадай што і не балела.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
disposition[ˌdɪspəˈzɪʃn]n.
1. хара́ктар, но́раў, нату́ра;
He has a cheerful disposition. У яго вясёлы нораў.
2.fml размяшчэ́нне; дыспазі́цыя (войскаў)
3.fml схі́льнасць, тэндэ́нцыя
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
2. Тое, што і гаворка (у 6 знач.). — Так, браток — дарагуша, — сібірскім гаварком сказаў Апаньін.«Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жартаўні́к, ‑а, м.
Той, хто любіць жартаваць (у 1 знач.). К таму ж яшчэ .. [Сымон] быў вясёлы, На байкі здатны, на язык. І словы сыпаў, як з прыполу, Жаданы ўсюды жартаўнік.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Весяле́ць ’станавіцца вясёлым’ (КТС, БРС), укр.веселі́ти, рус.веселе́ть, польск.weseleć, уст.wiesielić ’станавіцца вясёлым’; (паэт.) ’праслаўляць’, славен.veselẹ́ti > veselíti ’радаваць’. У значэнні ’станавіцца вясёлым’ — гэта ўсходне-славянскі адпрыметнікавы дзеяслоў з суф. ‑ěti ад вясёлы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
chipper
[ˈtʃɪpər]1.
adj.
вясёлы, у до́брым настро́і; бадзёры
2.
n.
балбата́ньне, шчабята́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вясёланка, вясёлонка ’святліца’ (брасл., Карскі, Труды) — рэгіянальнае ўтварэнне ад вясёлы (гл.) са значэннем ’светлы’, параўн. рус.калуж.весёлая ночь ’светлая, месячная ноч’, вясёлка ’адкрытае месца, якое асвятляецца і саграваецца сонцам’, і памяншальна-ласкальнага суф. ‑он‑к‑а.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гавару́н, ‑а, м.
Разм. Пра чалавека, які любіць пагаварыць. Вясёлы гаварун, жартаўнік, .. [Сяргей Круцель] быў першым майстрам на скокі і ўмеў спець, пабрын[ка]ць на гітары.Лынькоў.// Балбатун, пустаслоў. Ад вулічных гаваруноў адвярнуліся ўсе [калгаснікі].Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прывесці ў вясёлы настрой. Развесяліць кампанію. □ Гэты дзядзька ўмеў стаць на роўную нагу з Панасам, умеў сказаць трапны жарт і развесяліць хлопца.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мажо́р
(фр. majeur, ад лац. maior = вялікі)
1) музычны лад, у аснове якога ляжыць вялікае (мажорнае) трохгучча; мае радасную, бадзёрую афарбоўку гучання (проціл.мінору;
2) перан.вясёлы, радасны настрой.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)