Кур’ёз ’недарэчны выпадак’ (ТСБМ). Праз рус. мову курьёз ’тс’ з ням. Kuriosum (Шанскі, 2, 8, 458).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Спры́чча ‘здарэнне’ (Жд. 1). Не можа разглядацца асобна ад пры́чча ‘хвароба, немач’, гл. пры́тча (< *pritъča ‘выпадак’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
przygoda
ж. прыгода; выпадак; авантура;
spotkała go przykra przygoda — з ім здарыўся непрыемны выпадак;
przygoda miłosna — любоўная авантура
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
рамо́нтнік, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца рамонтам 1. Слесар-рамонтнік. □ [Стрыжак:] — На ўсякі выпадак, ты на каго, хлопча, рыхтуешся — на рамонтніка ці на эксплуатацыйніка? Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карыкату́ра, ‑ы, ж.
1. Малюнак, на якім хто‑н. або што‑н. намаляваны ў скажоным выглядзе для высмейвання. Моладзь тоўпілася перад газетай, жартавала з трапных карыкатур на Івана Гомана, на Радніка, на Гольдзіна. Шамякін. Пад карыкатурай, на якой быў намаляваны дзябёлы хлопец і каля яго малы, худзенькі юнак, стаяў подпіс: «Адгукнуўся на заклік». Арабей. // Пра сатырычны наказ з’яў рэчаіснасці ў іншых відах мастацтва, а таксама аб творах такога характару. Залішняя схільнасць да пераўвелічэння нарадзіла тут гратэск, які часам даходзіць аж да карыкатуры. Кучар.
2. перан. Смешнае, недасканалае падабенства да каго‑, чаго‑н. Можна і трэба даваць партыі тактычныя ўказанні і на выпадак перамогі, і на выпадак паражэння паўстання, і на выпадак склікання сапраўды ўстаноўчага схода рэвалюцыйным шляхам, і на выпадак склікання царом якой-небудзь карыкатуры на народнае прадстаўніцтва. Ленін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
humorous [ˈhju:mərəs] adj. гумарысты́чны; заба́ўны, сме́шны, камі́чны;
a humorous writer пісьме́ннік-гумары́ст;
a humorous accident заба́ўны/камі́чны вы́падак
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
instance [ˈɪnstəns] n. (of) пры́клад; вы́падак
♦
for instance напры́клад;
in the first instance fml у пе́ршую чаргу́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
з’я́ва, -ы, мн. -ы, з’яў, ж.
1. Тое, у чым выяўляецца сутнасць, а таксама наогул усякае праяўленне чаго-н.; падзея, выпадак.
Фізічная з.
Прыродныя з’явы.
Новыя з’явы ў грамадскім жыцці.
2. У п’есе: частка акта або дзеі, у якой склад дзеючых асоб не мяняецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
зява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. Тое, што і пазяхаць.
З. увесь вечар.
2. Быць няўважлівым, неабачлівым; упускаць зручны выпадак.
З. фігуру за фігурай.
|| зак. празява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.).
|| аднакр. зяўну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; зяўнём, зеўняце́, зяўну́ць; -ні́.
|| наз. зява́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ка́зус
(лац. casus = выпадак)
1) незвычайны, недарэчны выпадак, здарэнне;
2) юр. складаная судовая справа.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)