accomplished
[əˈkɑ:mplɪʃt]adj.
1) вы́кананы, зро́блены; зако́нчаны
2) высо́какваліфікава́ны; выда́тны, таленаві́ты, даскана́лы
an accomplished surgeon — выда́тны хіру́рг
3) до́бра вы́хаваны або адукава́ны
an accomplished host — ве́тлівы гаспада́р
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Нарачы́та ’назнарок’ (Яруш., Бяльк.), нарочыта ’тс’ (Растарг.), рус. нарочито ’наўмысна; даволі многа’, польск. naro‑ czyto ’поўна, дастаткова, значна; урачыста’, славац. пагосце ’ўрачыста, ’серб.-харв. нарочито ’спецыяльна; наўмысна’, балг. нарочито ’тс’. Да *пагосць > параўн. ст.-слав. нарочитъ ’асаблівы, выдатны, праслаўлены’, гл. парок.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бондар, ‑а, м.
Майстар па вырабу драўлянай пасуды (бочак, дзежак, цаброў і пад.). Сымон, выдатны бондар на ўсю акругу, ..сыходзіў на дзень-другі з Ганніных воч куды-небудзь у суседні калгас падправіць абручы ці зрабіць каму пару новых дзежак. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
áußergewöhnlich
1.
a незвыча́йны, выда́тны
2.
adv надзвыча́йна, выклю́чна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
bedéutend
1.
a выда́тны, знакамі́ты
2.adv істо́тна, зна́чна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
köstlich
a
1) ве́льмі до́бры, выда́тны, вы́танчаны
2) сма́чны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
distinguished
[dɪˈstɪŋgwɪʃt]adj.
1) сла́ўны, выда́тны; вядо́мы, ве́дамы
2) ва́жны, ста́тны, самаві́ты
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
striking
[ˈstraɪkɪŋ]adj.
1) які́ страйку́е
2) які́ ўра́жвае, уража́льны; імпаза́нтны, выда́тны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
я́ркі
1. hell, grell; fárbenfroh, lébhaft (пра колер);
2. перан markánt, prägnánt; hervórragend (выдатны); krass, tréffend, scharf (яскравы)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
трыбун, ‑а, м.
1. Гіст. Назва розных службовых асоб у Старажытным Рыме. Ваенны трыбун. Народны трыбун.
2. Грамадскі дзеяч — выдатны прамоўца і публіцыст. [Шэмет:] — Цяжкую страту панесла, партыя, няма ў жывых яе лепшага трыбуна [Кірава]. Лобан. // Выразнік чыіх‑н. ідэй, прынцыпаў, імкненняў. Трыбун сялянскіх мас.
[Лац. tribune.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)