Verbum

анлайнавы слоўнік

levee

[ˈlevi]

1) да́мба, грэ́бля f.; насып -у m.

2) берагавы́ вал ракі́

3) пры́стань f.

[ˈlevi]

гл. levée

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ва́лік, ‑а, м.

1. Памянш. да вал (у 4 знач.). Тут размяшчаўся цэлы друкарскі камбінат, які выпускаў сотні тысяч экземпляраў газет, часопісаў, кніг, брашур, і яны суцэльным патокам плылі з-пад валікаў ратацый. Хадкевіч.

2. Прадаўгаватая цыліндрычнай формы падушка канапы, тахты і пад.

3. Адна з частак жаночай прычоскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ко́льба ₁ ’вал з ручкай, пры дапамозе якога дастаюць ваду са студні’ (Сл. паўн.-зах., Сцяшк., Мат. Гом.). Гл. корба, кольба < польск. kolba ’тс’.

Ко́льба ₂; ’свердзел’ (ТС). Гл. кольба ₁.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

napędowy

napędow|y

прывадны;

koło ~e — вядучае кола;

olej ~y — дызельнае паліва;

wał ~y — прывадны вал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

на́ка́п Насыпаны земляны вал, курган; магіла (Слаўг.). Тое ж накоп (Нясв., Рэч., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

parapet

[ˈpærəpɪt]

1) парапэ́т -а m. (невысо́кая сьцяна́, агаро́джа ўздо́ўж балько́ну, страхі́)

2) вал -у, на́сып -у m. (для ахо́вы ад во́рага)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

тарас Стар. Земляны вал, насып, заслона.

□ ур. Тара́сенка (луг) Стаўбц. (Прышч.), в. Туроса Уш.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Мол ₁ ’высокі і доўгі вал у порце’ (ТСБМ). З рус. мол ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 83), якое з італ. molo ’тс’ (Фасмер, 2, 641).

*Мол ₂, ст.-бел. молъ ’мул’ (Карскі, Труды, 312). Да мул (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

верацяно́, ‑а; мн. верацёны, ‑цён; н.

1. Прылада для ручнога прадзення ў выглядзе круглай драўлянай палачкі з завостранымі канцамі, патоўшчанай унізе. Гаворыць старая кабета павольна — скрыпучым голасам, слініць нітку, круціць сухімі пальцамі верацяно. Чорны. // Асноўная частка прадзільных машын, прызначаная для навівання нітак. Прадзільнае верацяно.

2. Шпень, які з’яўляецца воссю вярчэння частак якіх‑н. механізмаў; вал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кале́нчаты

1. тэх Knie-, gekröpft, wínk(e)lig;

кале́нчаты вал Kúrbelwelle f -, -n, gekröpfte Wélle;

кале́нчаты рыча́г Kníehebel m -s, -;

2. бат knótig;

3. гл каленны

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)