◎ Кардо́хля ’бульба’ (Бяльк., Мат. Маг.), да каргохля (< картофка < польск. kartofla).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Карто́шка ’бульба’ з дэмінутыўным складаным суфіксам юшка. Гл. картопель, картопля.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

смако́тны, ‑ая, ‑ае.

Абл. Смачны. На стале, у густым воблаку пары — белая, сопкая бульба. Яна разварылася так, што, здаецца, вось-вось рассыплецца на смакотныя кавалкі. Палтаран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́ўчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад таўчы.

2. у знач. прым. Які стаў дробным, цёртым у выніку таўчэння. Тоўчаная кара. Тоўчаны цукар. Тоўчаная бульба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Крыжа́лка ’тушаная бульба, парэзаная скрылямі’ (Янк. Мат.). Да крыж 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тамлёнка ’тушаная бульба’ (добр., Нар. словатв.). Ад то́млены ’тушаны’, гл. таміць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

маро́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад марозіць.

2. у знач. прым. Замарожаны. Марожаная рыба.

3. у знач. прым. Папсаваны марозам, мёрзлы. Марожаная бульба. Марожаны корм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́пкі, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка разварваецца; рассыпісты. Ды і бульба трапіла смачная — сопкая, разварыстая. Якімовіч. / у перан. ужыв. На сопкім снезе людзі пратапталі сцежкі ля платоў. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Карто́плі ’бульба’ (Сержп. Грам.; Арх. ГУ), Pluralia tantum у функцыі зборнага назоўніка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Báuernfrühstück

n -(e)s, -e сяля́нскі сняда́нак (смажаная бульба з капустай і яйкам)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)