1.Бляск або святло, якое раптоўна з’явілася сярод цемры. Ні пробліску ў цёмным небе, ні зоркі.Краўчанка.
2.перан. Кароткачасовае, слабае праяўленне чаго‑н. (пачуцця, свядомасці і пад.). Пробліск надзеі. Пробліскі радасці. □ І зноў Марына не ўбачыла ніводнага пробліску спагады на тварах .. ворагаў.Шарахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыцьме́лы, ‑ая, ‑ае.
Які прыцьмеў, страціў сваю яркасць, бляск. Партрэт, схаваны ў вайну ў склепе, трохі быў пашкоджаны. Летась, будучы тут, мастак паднавіў яго, асвяжыў прыцьмелыя фарбы.Ліс.// Які адышоў на задні план, прызабыўся. Прыцьмелая ў дрымоце трывога раптоўным штуршком нібы ўдарыла.. [Івана] у самае сэрца.Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчаслі́вец, ‑ліўца, м.
Шчаслівы чалавек; той, каму шанцуе. Мы не тыя шчасліўцы, якім давялося чуць жывы голас Ільіча, бачыць светлы бляск яго вачэй.Лойка.На гэты раз некаторыя шчасліўцы знайшлі нават птушынае гняздо з яечкамі ды злавілі крата.Маўр.Хто ён, шчаслівец, якога пакахала такая дзяўчына?Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
blare
[bler]1.
v.i.
трубі́ць
2.
v.t.
го́ласна крычэ́ць, раўсьці́, раўці́
3.
n.
1) гу́кі трубы́, трубе́ньне n
2) асьляпля́льны бляск
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
лак
(ням. Lack < ар. lakk, ад санскр. lākšā)
раствор смол у спірце, якім пакрываюць паверхню прадметаў, каб надаць ім бляск, засцерагчы ад псавання.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Тусме́ць (тусмѣць без тлумачэння, Шымк. Собр.) ‘марнець ад гора, перажыванняў’ (Юрч. Вытв.), тусмі́ць ‘даводзіць да перажыванняў, гора’ (Юрч. СНЛ), тусме́нне ‘марненне’ (Юрч. Вытв.), ту́сменны ‘цьмяны’ (чач., Жыв. НС), параўн. рус.разан., арл., цвяр.тусме́ць ‘цямнець, губляць бляск; змяркацца’, смал., бран.тусмя́ный ‘зямлісты; змрочны, пануры’ (СРНГ). Другаснае ўтварэнне ад туснець? Гл. тускнець.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
glänzen
1.
vi
1) блі́шчаць, ззяць
2) вызнача́цца, сла́віцца
2.
vt наво́дзіць бляск [гля́нец] (на што-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
veneer1[vəˈnɪə]n.
1. фане́ра
2.fml налёт; во́нкавы гля́нец, бляск; ма́ска;
with a veneer of self-confidence з вы́глядам самаўпэ́ўненасці;
a thin veneer of Western civilization то́нкі налёт захо́дняй цывіліза́цыі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
няспы́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Такі, што адбываецца бесперастанку, без перарыву; які не спыняецца. Няспынныя грымоты разлягаліся над горадам...Якімовіч.Люблю раку за рух няспынны, А зоры — за іх вечны бляск.Прануза.
2. Які рухаецца суцэльнай паласой. Няспыннаю ракою цёк па-святочнаму ўбраны натоўп.Паслядовіч.Калона ўсё лілася, Няспынны быў паток.Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ссу́нуты, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад ссунуць.
2.узнач.прым. Набліжаны адзін да другога. На [дзвюх] ссунутых лаўках, там, дзе звычайна стаіць стол, ляжала Таня.Шамякін.// Насуплены, нахмураны (пра бровы). Ссунутыя бровы, маршчакі на лбе і нейкі шкляны бляск вачэй столькі выказвалі болю душы, што Ахтан баяўся паварушыцца.Алешка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)