БелА́З (род. БелА́ЗА) м. (Белару́скі аўтамабі́льны заво́д, аўтамабі́ль гэ́тага заво́да) БелА́З (Белору́сский автомоби́льный заво́д, автомоби́ль э́того заво́да)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

roadworthy [ˈrəʊdwɜ:ði] adj. прыго́дны, прыда́тны да язды́ па даро́гах або́ да эксплуата́цыі (пра аўтамабіль)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hearse

[hɜ:rs]

n.

катафа́лк -а m.; пахава́льная калясьні́ца, аўтамабі́ль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

абцяка́льны, -ая, -ае.

1. Які мае такія вонкавыя абрысы, што забяспечваюць пры руху найменшае супраціўленне паветра, вады і пад. Аўтамабіль абцякальнай формы.

2. перан. Які абыходзіць спрэчныя пытанні; няпэўны, ухілісты. А. адказ.

|| наз. абцяка́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

грузавік, ‑а, м.

Разм. Грузавы аўтамабіль. Удзень і ўночы стэпам пылілі грузавікі, везлі на элеватар у мяхах і проста ў кузавах золата — у поце запрацаваны хлеб. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмка, ‑і, ДМ эмцы; Р мн. эмак; ж.

Разм. Легкавы аўтамабіль маркі «М» (эм). У ліпені 1944 года па вуліцах вёскі Іржышча прапыліла чорная бліскучая эмка. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Таксо́ўка ’легкавы аўтамабіль’ (Скарбы, Сцяц. Сл., Сцяшк.), таксо́ўка, таксу́вка ’тс’ (Сл. ПЗБ), таксу́фка ’тс’ (Сцяшк.). З польск. taksówka ’таксі’ з пераасэнсаваннем на заходнебеларускай глебе ’найбольш распаўсюджаны від транспарту для пасажыраў’ (гл. таксі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

amphibian [æmˈfɪbiən] n.

1. амфі́бія, земна во́дная жывёла

2. самалёт-амфі́бія, танк-амфі́бія, аўтамабі́ль-амфі́бія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

brake​2 [breɪk] v. тармазі́ць;

The car braked to a halt. Аўтамабіль затармазіў і спыніўся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trade-in [ˈtreɪdɪn] n. прадме́т, які́ выменьваецца на но́вы (аўтамабіль, тэлеві́зар і да т. п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)