Verbum

адзіно́чка, -і, мн. -і, -чак.

1. Той, хто адзін, без сям’і, не ў пары.

Адзіночкі харчаваліся ў сталовай.

2. ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -чцы, Т -ай (-аю), ж. Чалавек, які займаецца чым-н. адзін, працуе адзін, без удзелу, без дапамогі іншых.

Саматужнік-а.

3. ж. Камера на аднаго зняволенага.

Пасадзіць у адзіночку.

4. ж. Гоначная лодка з адным весляром.

Байдарка-а.

○

Маці-адзіночка — жанчына, якая самастойна выхоўвае пазашлюбнае дзіця.

ве́рсія, -і, мн. -і, -сій, ж.

Адзін з варыянтаў выкладу або тлумачэння якога-н. факта ці падзеі.

Новая в.

вокамгне́нны, -ая, -ае.

Які адбываецца на працягу вельмі кароткага часу, у адзін момант.

Вокамгненная ўспышка.

|| наз. вокамгне́ннасць, -і, ж.

адно́йчы, прысл.

1. Адзін раз.

Толькі а. я ездзіў на мора.

2. Аднаго разу, калісьці.

А. вечарам здарылася нечаканае.

літро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж. (разм.).

Бутэлька ёмістасцю ў адзін літр.

|| прым. літро́вачны, -ая, -ае.

раскла́няцца, -яюся, -яешся, -яецца; зак.

Пакланіцца адзін аднаму пры сустрэчы або расставанні.

Ветліва р.

|| незак. раскла́ньвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

рукапаціска́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Пацісканне адзін аднаму правай рукі ў знак прывітання, падзякі.

Сяброўскае р.

Абмяняцца рукапацісканнямі.

сінхратро́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Адзін з відаў установак для паскарэння руху электронаў.

|| прым. сінхратро́нны, -ая, -ае.

сінхрафазатро́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Адзін з відаў установак для паскарэння руху пратонаў.

|| прым. сінхрафазатро́нны, -ая, -ае.