...збыт,

Другая частка складаных слоў (назваў устаноў, арганізацый), якая ўжываецца ў значэнні: «які займаецца збытам чаго‑н.», напрыклад: маслазбыт, энергазбыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

земле... (а таксама земля...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «зямля ​1», напрыклад: землеўладанне, землекарыстанне, землечарпалка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зерне... (а таксама зерня...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: «зерне», «зерневы», напрыклад: зернесушылка, зернеўборачны, зернесаўгас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жыва...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню а) слову «жывы», напрыклад: жывародзячы; б) слову «жыццё», напрыклад: жыватворны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геліё... (а таксама гелія...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на адносіны да Сонца, сонечнага выпрамянення, напрыклад: геліёметр, геліетэрапія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бі...,

Першая састаўная частка складаных слоў-тэрмінаў, якая паказвае наяўнасць двух прадметаў, прыкмет, абазначаных другой часткай тэрміна, напрыклад: біметалы, біпалярны.

[Ад лац. bis — двойчы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бру́шка, ‑а, н.

1. Памянш. да бруха. // Разм. жарт. Тоўсты жывот (у чалавека).

2. Задняя частка цела членістаногіх. Брушка чмяля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

...варэнне, ‑я, н.

Другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае прыгатаванне тых ці іншых прадуктаў шляхам варкі, напрыклад: мылаварэнне, піваварэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваўначо́ска, ‑і, ДМ ‑чосцы; Р мн. ‑чосак; ж.

1. Воўначасальная машына.

2. Прадпрыемства або частка яго, дзе чэшуць воўну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асіміля́тар, ‑а, м.

1. Той, хто праводзіць асіміляцыю, прыхільнік асімілятарства.

2. Спец. Арганізм або частка арганізма, якая асімілюе пажыўныя рэчывы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)