терпе́ть несов.

1. (безропотно переносить) цярпе́ць, трыва́ць;

терпе́ть боль цярпе́ць боль;

бы́ло о́чень бо́льно, но пришло́сь терпе́ть было́ ве́льмі балю́ча, але́ давяло́ся цярпе́ць (трыва́ць);

2. (мириться с кем, с чем) цярпе́ць; (сносить) зно́сіць; (выносить) выно́сіць; (переносить) перано́сіць;

он не те́рпит возраже́ний ён не выно́сіць (не перано́сіць) пярэ́чанняў;

3. (подвергаться чему-л.) не́сці, цярпе́ць, перажыва́ць;

терпе́ть убы́тки не́сці стра́ты;

терпе́ть пораже́ние цярпе́ць пара́зу;

терпе́ть неуда́чу цярпе́ць няўда́чу;

терпе́ть неприя́тности цярпе́ць (перажыва́ць) непрые́мнасці;

◊

вре́мя те́рпит час яшчэ́ ёсць, час (яшчэ́) дазваля́е, ча́су (яшчэ́) хапа́е;

вре́мя не те́рпит ча́су ма́ла (няма́), час не чака́е;

де́ло не те́рпит (отлага́тельства) адкла́дваць (спра́вы) не́льга, спра́ва не чака́е;

бума́га всё те́рпит папе́ра ўсё вы́трымае;

терпе́ть не могу́ цярпе́ць не магу́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВЕРХНЯНЁМАНСКАЯ НІЗІ́НА,

фізіка-геаграфічны раён Заходне-Беларускай правінцыі, у Гродзенскай і на З Мінскай абласцей, уздоўж р. Нёман ад г. Стоўбцы да г. Гродна. Мяжуе на Пн з Сярэднянёманскай нізінай і Лідскай раўнінай, на ПнУ з Ашмянскім і Мінскім узвышшамі, на У і ПдУ з Капыльскай градой і прылеглымі раўнінамі, на Пд і З з Навагрудскім, Слонімскім, Ваўкавыскім і Гродзенскім узвышшамі Паўд.-Зах. адгалінавання Бел. грады (гл. карту да арт. Фізіка-геаграфічнае раянаванне Беларусі). Працягнулася з З на У на 160 км, з Пн на Пд ад 15 да 55 км. Вышыні рэльефу вагаюцца ад 160 м на У да 94 м на З.

Верхнянёманская нізіна прымеркавана да Цэнтральнабеларускага масіву. Крышт. фундамент перакрыты адкладамі верхняга пратэразою, мелу, палеагену, неагену і антрапагену. Магутнасць тоўшчы антрапагенавых адкладаў пераважна 70—120 м, у ледавіковых лагчынах да 180—200 м, найб. развіты ледавіковыя ўтварэнні бярэзінскага і дняпроўскага зледзяненняў, адклады александрыйскага і муравінскага міжледавікоўяў. У ледавіковыя эпохі на Верхнянёманскай нізіне існавалі вял. прыледавіковыя азёры. У час паазерскага зледзянення было Скідзельскае прыледавіковае возера, пасля спуску якога Нёман атрымаў сцёк у Балтыйскае мора.

Рэльеф Верхнянёманскай нізіны пераважна эразійна-акумулятыўны. Пашыраны ледавікова-азёрная нізіна паазерскага веку (на Скідзельскім участку) і водна-ледавіковая нізіна сожскага веку (на Любчанскім участку). Спадзіста-хвалістая паверхня нізіны мае эолавыя формы выш. да 5—10 м (грады, пагоркі, дзюны), лагчыны сцёку, каля рэк — яры і лагчыны, абразійныя ўступы былых берагоў прыледавіковых азёр; месцамі забалочаныя, з азёрнымі катлавінамі. Ёсць участкі азёрна-алювіяльнай нізіны (пры ўпадзенні р. Бярэзіна ў р. Нёман) і марэннай раўніны. Вылучаюцца глыбока ўрэзаныя даліны Нёмана (да 20—45 м) і яго прытокаў з шырокімі забалочанымі поймамі, шматлікімі старыцамі, тэрасамі, з якіх найб. выразныя 2 узроўні — выш. 4—9 м і 8—12 м. Карысныя выкапні: легкаплаўкія і цэментныя гліны, мел, торф. Сярэдняя т-ра студз. ад -5,1 °C на З да -6,5 °C на У, ліп. 17,7—18 °C, ападкаў 540—613 мм за год. Гал. рака — Нёман з прытокамі Сула, Уса, Бярэзіна, Гаўя, Дзітва, Лебяда, Котра і інш. (справа), Уша, Сэрвач, Моўчадзь, Шчара, Зальвянка, Рось, Свіслач і інш. (злева). Найб. воз. Кромань. Глебы дзярнова-слабаападзоленыя пясчаныя і супясчаныя ў спалучэнні з тарфяна-балотнымі і поймава-лугавымі. Верхнянёманская нізіна ў межах падзоны грабава-дубова-цемнахвойных лясоў. Лясістасць 35%, хваёвыя, ялова-хваёвыя і мяшаныя лясы, дубровы. У поймах алешнікі і хмызняковыя зараснікі чаргуюцца з лугамі і забалочанымі ўчасткамі. На тэр. Верхнянёманскай нізіны біял. заказнікі Налібоцкі і Ліпічанская пушча.

В.Р.Сінякова.

т. 4, с. 111

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГРАВЮ́РА

(франц. gravure),

1) друкаваны адбітак на паперы (ці падобным матэрыяле) з пласціны (дошкі), на якую нанесены малюнак.

2) Від мастацтва графікі, што аб’ядноўвае разнастайныя спосабы ручной апрацоўкі «дошак» і друкавання з іх адбіткаў.

Спецыфічная асаблівасць гравюры — яе тыражнасць (магчымасць атрымаць значную колькасць раўнацэнных адбіткаў). Існуюць гравюра пукатая (часцей на дрэве — дрэварыт ці лінолеуме — лінагравюра) і паглыбленая (часцей на метале — афорт). Нярэдка да яе адносяць і літаграфію («плоская» гравюра). Асн. віды гравюры на метале (медзь, цынк): разцовая, сухая іголка, пункцірная манера, мецца-тынта, афорт, акватынта, мяккі лак, лавіс (маляванне кіслатой на дошцы). Шматколерныя гравюры друкуюцца з некалькіх дошак (на кожную кладуць пэўную фарбу) ці з адной пафарбаванай дошкі. Часта выкарыстоўваецца мяшаная тэхніка (дадаецца пластык, арган. шкло). Разам са станковымі гравюрамі (эстампамі) пашырана кніжная гравюра (ілюстрацыя). Гравюры належыць вял. роля ў мастацтве кнігі, карыкатуры і лубка.

Узнікненне гравюры звязана з рамёствамі, дзе былі працэсы гравіравання: разьба, набойка, ювелірная справа і інш. Гравюра на дрэве вядома ў Кітаі з 6—7 ст., у Зах. Еўропе — на мяжы 14—15 ст. Найб. значныя еўрап. Майстры 15—18 ст.: А.Дзюрэр, Ж.Кало, Рэмбрант, Дж.Піранезі, Ф.Гоя і інш. На 17—19 ст. прыпадае росквіт яп. ксілаграфіі (К.Хакусай, Хіросіге). Сярод рус. гравёраў 18—20 ст. вылучаюцца А.Зубаў, М.Махаеў, С.Галакціёнаў, А.Ухтомскі, В.Матэ, Г.Астравумава-Лебедзева, А.Краўчанка, У.Фаворскі і інш.

На Беларусі гравюра ўзнікла ў пач. 16 ст. з развіццём кнігадрукавання (гравюра ў выданнях Ф.Скарыны). У 16—18 ст. значнага ўзроўню дасягнула станковая («абразная») гравюра на дрэве: партрэт, пейзаж, гравюра-тэзіс, лубок. У тэхніцы дрэварыту працавалі П.Мсціславец, Грынь Іванавіч, Ф.Ангілейка, В.Вашчанка, П.Комар і інш. У 2-й пал. 16 ст. паявілася разцовая гравюра на метале (медзярыт) у творах Т.Макоўскага. У канцы 17 ст. ўзнікла акватынта. У пач. 19 ст. асвоена тэхніка літаграфіі (творы Ю.Азямблоўскага, Н.Орды, Я.Дамеля). У 20 ст. актыўна развіваюцца ўсе тэхнікі гравюры. У 1920-я г. найб. пашырана ксілаграфія (А.Астаповіч, З.Гарбавец, Я.Мінін, А.Тычына, С.Юдовін). У даваен. час у тэхніцы гравюры на дрэве працавалі І.Гембіцкі, М.Сеўрук, у тэхніцы афорту — Б.Малкін, Х.Тыбер, лінагравюры — Я.Горыд, літаграфіі — А.Малярэвіч, Ф.Фогт. Сярод сучасных майстроў гравюры: у тэхніцы афорту — Л.Асецкі, І.Вішнеўскі, А.Кашкурэвіч, Г.Паплаўскі, А.Паслядовіч; літаграфіі — А.Дзямарын, Г. і Н.Паплаўскія, В.Шаранговіч; лінагравюры — С.Герус, А.Лось, Шаранговіч; ксілаграфіі — А.Зайцаў; розных тэхніках — У.Савіч, М.Купава, А.Лапіцкая, М.Селяшчук, В.Славук, Л.Марчанка, Ю.Герасіменка, А.Шэвераў і інш.

Літ.:

Турова В.В. Что такое гравюра. [3 изд.]. М., 1986;

Шматаў В.Ф. Сучасная беларуская графіка, 1945—1977. Мн., 1979;

Яго ж. Беларуская кніжная гравюра XVI—XVIII стст. Мн., 1984.

А.М.Пікулік, В.Ф.Шматаў.

т. 5, с. 384

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

chodzić

chodz|ić

незак.

1. хадзіць; ступаць;

~ić na grzyby (jagody) — хадзіць у грыбы (ягады);

~ić koło kogo — даглядаць каго;

~ić w palcie — хадзіць у паліто;

~ić lekko — лёгка хадзіць (ступаць; рухацца);

~ić na prawo — наведваць юрыдычны факультэт; вучыцца на юрыдычным факультэце;

~ić na czworakach — поўзаць на карачках;

~ić o lasce (kiju) — хадзіць з кульбай (кіем);

~ić o kulach (na kulach) — хадзіць на мыліцах;

~ić z kim — разм. хадзіць, сустракацца з кім;

chodź na spacer! — хадзем пагуляем (на шпацыр; пашпацыруем)!;

~ić na czubkach palców — хадзіць на пальчыках;

autobusy ~ą rzadko — аўтобусы ходзяць рэдка;

2. koło kogo/czego, za kim даглядаць каго/што; клапаціцца пра каго/што;

~ić koło drobiu — гадаваць свойскую птушку;

3. працаваць; функцыянаваць (пра механізмы);

zegar ~i — гадзіннік ідзе;

4. уздымацца; вагацца; трэсціся;

dom ~i od wybuchów — дом скаланаецца ад выбухаў;

5. хадзіць;

~ą wieści (plotki) — ходзяць чуткі (плёткі);

o co ~i? — пра што гаворка?; што здарылася?; у чым справа?;

~i o jego życie — гаворка ідзе пра яго жыццё;

chodzić o to, że ... — рэч у тым, што...; справа ў тым, што...;

~i mi to po głowie — гэта ўбілася мне ў галаву

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

game

I [geɪm]

1.

n.

1) гульня́ f.; прыла́ды для гульні́

2) Sport. гульня́, па́ртыя f.

to lose a game — прайгра́ць гульню́

3) дзі́кая зьверына́, дзічы́на f.

2.

adj.

1) адва́жны, энэргі́чны; заўзя́ты, з запа́лам

2) ахво́ча гато́вы зрабі́ць што-н.

to be game for anything — быць гато́вым на ўсё, нічо́га не бая́цца

3.

v.i.

гуля́ць у аза́ртныя гу́льні на гро́шы

to game deep — гуля́ць на высо́кую ста́ўку

4.

v.t.

раскіда́ць, праманта́чваць гро́шы; ба́віць час за аза́ртнымі гу́льнямі

to game away one’s inheritance — праманта́чыць сваю́ спа́дчыну

be on or off one’s game — быць до́брым або́ благі́м гульцо́м

die game — паме́рці ў баі́, му́жна паме́рці

game laws — пра́вілы палява́ньня, рыбало́ўлі; зако́ны ахо́вы дзічыны́

games — атлеты́чныя спабо́рніцтвы

the Olympic games — Алімпі́йскія гу́льні

make game of — сьмяя́цца, насьміха́цца з каго́-чаго́; кпіць з каго́-чаго́

play the game, informal –

а) гуля́ць паво́дле пра́вілаў

б) дзе́йнічаць сумле́нна

The game is up — Спра́ва прайгра́ная; Плян ня ўда́ўся

II [geɪm]

adj., informal

скале́чаны, зьняве́чаны (пра нагу́, руку́); кульга́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

waga

wag|a

ж.

1. вага;

~a netto — вага нета;

2. спарт. вага; вагавая катэгорыя;

~a musza — найлягчэйшая вага;

waga kogucia — лягчэйшая вага;

~a piórkowa — паўлёгкая вага;

~a lekka — лёгкая вага;

~a lekko-półśrednia — першая паўсярэдняя вага;

~a półśrednia — другая паўсярэдняя вага;

~a lekko-średnia — першая сярэдняя вага;

~a średnia — другая сярэдняя вага;

~a półciężka — паўцяжкая вага;

~a ciężka — цяжкая вага;

3. вага;

~a dziesiętna — дзесятковая вага;

~a precyzyjna — дакладная вага;

4. перан. вага, аўтарытэт;

mieć ~ę — мець вагу;

rzecz wielkiej ~i — справа вялікай важнасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Fall

I

m -(e)s, Fälle

1) падзе́нне

j-n zu ~ bríngen* — павалі́ць каго́-н., збіць з ног; скі́нуць, зве́ргнуць каго́-н.

zu ~ kómmen* — быць зве́ргнутым; упа́сці

2) змяншэ́нне, спада́нне

3) схіл, адхо́н

4) вадаспа́д

II

m -(e)s, Fälle

1) вы́падак, здарэ́нне

auf álle Fälle — на ўсяля́кі вы́падак

2) юрыд. спра́ва

3) вы́падак, акалі́чнасць

auf jéden ~ — на ўсяля́кі вы́падак, ва ўсяля́кім вы́падку

im ~e, dass... — у (тым) вы́падку, калі́...

◊ auf Knall und ~ — ра́птам, нечака́на

das ist ganz mein ~ — гэ́та ў маі́м гу́сце

III

m -(e)s, Fälle грам. склон

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

féhlen

1.

vi (an D)

1) нестава́ць, не хапа́ць, бракава́ць (чаго-н.)

es fehlt uns an Geld — нам не хапа́е гро́шай

es fehlt uns Geld — мы не далі́чваемся (пэўнай сумы) гро́шай

es sich (D) an nichts ~ lássen* — ні ў чым сабе́ не адмаўля́ць

an mir soll es nicht ~ — за мной спра́ва не ста́не

das fehlt geráde noch! — то́лькі гэ́тага і не хапа́ла!

2) адсу́тнічаць, быць адсу́тным

wer fehlt héute? — хто сёння адсу́тнічае?

3) памыля́цца, правіні́цца

weit geféhlt! — ве́льмі памылцецеся!

4)

was fehlt Íhnen? — што з Ва́мі?

2.

vt прамахну́цца, не папа́сці ў цэ́ль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

і́ншы (і́ншая, і́ншае; мн. і́ншыя) мест.

1. опред. ино́й;

гэ́та ўжо ры́сы і́ншага жыцця́ — э́то уже́ черты́ ино́й жи́зни;

2. неопр. (нек-рый) ино́й; друго́й; оди́н;

і́ншаму чалаве́ку го́рача, а і́ншаму хо́ладна — ино́му (одному́) челове́ку жа́рко, а ино́му (друго́му) хо́лодно;

3. в знач. сущ. ино́й, друго́й; про́чий;

той ці і. — тот или ино́й (друго́й);

зусі́м і́ншае — совсе́м ино́е (друго́е);

◊ глядзе́ць і́ншымі вача́мі — смотре́ть други́ми глаза́ми;

апрача́ ўсяго́ і́ншага — поми́мо всего́ про́чего;

не што і́ншае, як... — не что ино́е, как...;

і́ншая спра́ва — друго́е де́ло; то ли де́ло;

між і́ншым — а) ме́жду про́чим; б) вскользь, мимохо́дом;

і. раз — ино́й раз, друго́й раз; иногда́, поро́й;

і. каленко́р — друго́й (ино́й) коленко́р;

той ці і. — тот или ино́й;

і́ншая рэч — друго́е де́ло;

настро́іцца на і. лад — настро́иться на друго́й лад;

нішто́ і́ншае — ничто́ ино́е (друго́е);

і́ншым ра́зам — в друго́й раз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́зыка, ‑і, ДМ ‑зыцы, ж.

1. Галіна мастацтва, якая адлюстроўвае рэчаіснасць у гукавых мастацкіх вобразах. Гісторыя музыкі. Беларуская музыка. □ Усе галіны мастацтва, і музыка ў тым ліку, вырашаюць складаную і пачэсную задачу — удзельнічаюць у выхаванні новага чалавека, чалавека, закліканага да будаўніцтва камуністычнага грамадства. Шырма. // Твор або сукупнасць твораў такога мастацтва. Музыка Глінкі. Інструментальная музыка.

2. Выкананне твораў гэтага мастацтва на інструментах. Аднекуль з парка да слыху далятала прыглушаная далечынёй музыка, а ва ўяўленні паўставалі іншыя мясціны. Хадкевіч.

3. перан. Прыемнае для слыху гучанне чаго‑н. Шум калаўрота і ціхая музыка слоў родзяць шчаслівыя ўспаміны. Брыль. Гэй ты, дуб стары, Вартаўнік лугоў! Аддае твой шум Спевам-музыкай. Колас. // Сукупнасць якіх‑н. гукаў. Кусты і трава, абмытая росамі, слухалі звонкую музыку крышталёва-чыстага патоку. Самуйлёнак. // Іран. Пра гукі, якія непрыемна дзейнічаюць на слых, раздражняюць яго. Не скрыпяць вароты Марцінавай пуні, якія, як .. вядома, заўсёды заводзяць сваю музыку. Бядуля.

4. Разм. Музычны інструмент. — Тэрмінова прасіў [хлапчук мой] прывезці гэтую музыку — ён кіўнуў на акардэон. Ракітны. // Аркестр. Духавая музыка. Палкавая музыка. □ Хутка з песнямі і музыкай на машынах, у санях, на вазках пачалі пад’язджаць да школьнага двара выбаршчыкі з суседніх калгасаў. Васілевіч.

5. перан. Разм. Якая‑н. добра арганізаваная, наладжаная справа. [Сухадольскі:] Ты што ж гэта план зрываеш? [Угараў:] Не я, Павел Міхайлавіч. [Сухадольскі:] Як жа не ты? Шэсць машын хто затрымаў?.. Нам гэтыя шэсць машын усю музыку сапсуюць. Крапіва. // Аб чым‑н. турботным, недарэчным, заблытаным. Абрыдла мне ўся гэта музыка. □ [Макей Філатавіч:] — Ды я, калі вы хочаце, маўчаў увесь час, .. вы першыя пачалі ўсю гэту музыку, а цяпер на мяне ўзвярнуць хочаце. Чорны.

•••

Класці на музыку гл. класці.

[Грэч. musikē.]

музы́ка, ‑і, ДМ ‑ку, м.

Разм.

1. Музыкант. Музыка не спяшаючыся сеў, закінуў нагу на нагу, збіў на левае вуха шапку-вушанку, падміргнуў Пецю, шырока расцягнуў чырвоныя мяхі тальянкі. Сіняўскі. Музыкі ігралі адну з лепшых беларускіх полек, і ўсё ў хаце х[о]дыр[а]м хадзіла. Гарэцкі.

2. толькі мн. (музы́кі, ‑аў). Танцы. Брыгадзірава жонка, спрытная вельмі на язык, пачынае: — Яніна недаспала сёння.. [Яніна:] — З музыкаў позна прыйшла. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)