сцягно́, -а́, мн. сцёгны і (з ліч. 2, 3, 4) сцягны́, сцёгнаў, н.
Частка нагі (у жывёл — задняй канечнасці) ад тазасцегнавога да каленнага сустава.
|| прым. сцегнавы́, -а́я, -о́е.
Сцегнавая косць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
тэ́ндар¹, -а, мн. -ы, -аў, м.
Спецыяльны вагон для паліва, вады і пад., счэплены з паравозам, або задняя частка паравоза, прыстасаваная для захоўвання паліва і вады.
|| прым. тэ́ндарны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
цёмна... і цёмна-... (а таксама цемна...).
Першая састаўная частка складаных слоў са знач. цёмны (у 2 знач.); з цёмным адценнем, напр.: цёмнабароды, цёмнавалосы, цёмналісцёвы; цёмна-вішнёвы, цёмна-сіні, цёмна-фіялетавы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
шасі́, нескл., н. (спец.).
1. Рама ці аснова розных машын, механізмаў і ўстановак.
2. Частка самалёта, прызначаная для руху яго па аэрадроме, для ўзлёту і пасадкі.
Падняць ш.
Выпусціць ш.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
proportion
[prəˈpɔrʃən]
n.
1) прапо́рцыя f., ко́лькасныя адно́сіны
2) ча́стка f.
A large proportion of Belarus is covered by forests — Вялі́кая ча́стка Белару́сі пакры́тая ляса́мі
3) Math. прапо́рцыя f.
4) Math. трайно́е пра́віла
•
- proportions
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
component
[kəmˈpoʊnənt]
1.
n.
кампанэ́нт -а m., складо́вая ча́стка; элемэ́нт -а m.
2.
adj.
складо́вы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
snack
[snæk]
1.
n.
1) лёгкая пераку́ска
2) ча́стка, до́ля f.
2.
v.i.
пераку́сваць, заку́сваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Wild West, wild West
Дзі́кі За́хад (захо́дняя ча́стка ЗША да ўсталява́ньня там стабі́льнай ула́ды)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Адвячо́рак ’частка дня’ (БРС, Касп., КТС), ’частка дня перад вечарам’ (КЭС). Гл. вечар.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
чарано́к, ‑нка, м.
1. Частка сцябла, кораня або ліста, якая аддзяляецца ад расліны для вегетатыўнага размнажэння і ў спрыяльных умовах развіваецца ў самастойную расліну. Аднекуль.. [Якіму Гарбузу] нехта прыслаў чаранкі вінаграду, і цяпер у садзе ў зацішным куточку ён рос і нават даспяваў. Сабаленка.
2. Вузкая частка ліста, што злучае яго са сцяблом.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)