Ко́мшыць ’прагна есці булку, пірог’ (Нар. лекс.), ’жаваць’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. комсаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́нская раго́жа ’касач жоўты, Iris pseudacorus L.’ (Нар. лекс.). Да конь© (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́цікі ’раллёвая канюшына’ (ТС, Сл. паўн.-зах., Нар. лекс.). Параўн. коткі1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кру́пчык ’цвёрды камячок гліны, які пры апрацоўцы цяжка размінаць’ (Нар. словатв.). Гл. крупы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Купа́віца ’трава, што расце ў балоце на купінах’ (ТС, Нар. лекс.). Гл. купава.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Куро́біцца ’карабаціцца’ (Нар. словатв.). Да *каробіцца. Параўн. укр. коробитися, рус. коробиться. Гл. кораб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кіру́х ’страўнік жывёлы, кіндзюк’ (Нар. лекс., Вешт.). Магчыма, кантамінацыя кіндзюк і курдзюк (> курюкжурук).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лахтані́на, льхтаніна, лъхтъшна, хълтъмна ’верхняя адзежына’ (міёр., Нар. словатв.). Да лахтан, халтан (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лізь, лісь ’пра лізанне’ (мсцісл., полам., Нар. лекс.) — аддзеяслоўныя ўтварэнні. Да лізаць (гл.)..

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Маґрэта (іран.) ’праставатая кабета’ (ушац., Нар. сл.). Відавочна, з уласнага імені Маґрэта < Маргары́та.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)