услу́жлівасць, ‑і, ж.
Уласцівасць услужлівага. Міхалка здзівіўся такой небывалай гаспадарскай услужлівасці, нават тону яго голасу. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фенаты́п, ‑у, м.
Спец. Сукупнасць уласцівасцей і прымет арганізма, якія склаліся ў працэсе яго індывідуальнага развіцця.
[Ад грэч. phainō — выяўляю і слова тып.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эры́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Кніжн. Майстэрства спрачацца, умельства палемізаваць з праціўнікам, выкарыстоўваючы яго промахі.
[Грэч. éristika.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
goodness
[ˈgʊdnəs]
1.
n.
1) дабрыня́ f.
2) даскана́ласьць, дабрадзе́йнасьць f.
2.
interj.
(во́кліч зьдзіўленьня) О, Бо́жа!
goodness knows — Бог ве́дае, хто яго́ ве́дае
•
- for goodness sake
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
his
[hɪz]
1.
pron.
яго́ны, яго́
This hat is his — Гэ́та яго́ны капялю́ш
2.
adj.
яго́ны; свой, свая́, сваё
He took his hat — Ён узя́ў свой капялю́ш
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
rankle
[ˈræŋkəl]
v.i.
1) гнаі́цца
2) бале́ць; му́чыць, гры́зьці; кро́іць сэ́рца
The memory of the insult rankled in his mind — Успамі́н пра абра́зу ўсё яшчэ́ яго́ му́чыў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Двуру́шнік ’двурушнік’ (БРС). Запазычанне з рус. двуру́шник ’тс’ (у рус. мове слова вядома з XIX ст.). Падрабязна аб гісторыі яго ў рус. мове гл. у Шанскага, 1, Д, Е, Ж, 32.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Неўнара́й: «Поўнач» не раз у ім схову шукала, «Захад» знаў сілу яго неўнарай» (Купала). Вынікаючае з кантэксту значэнне ’на справе, не на словах’ ’дазваляе звязаць слова з нараіць, раіць (гл.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мясывіды ’мясаед’ (Грыг.). Да мясаёд (гл.). Замена другой наскі -ед(ы) на ‑віды можна растлумачыць беднасцю (у мінулым) некаторых слаёў грамадства, якія мяса мелі мала і «столькі бачылі» (столькі выдзелі») яго.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пустацва́н ’шавецкія абцугі’ (Скарбы). Запазычанне з рамесніцкай тэрміналогіі нямецкай мовы (з ідыш?); канец слова прыпамінае ням. Zwang ’прыцягненне, прыціск’, што адпавядае прызначэнню (“скуру нацягвалі, бо ў яго захват шырокі”, там жа).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)