прыту́пленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць прытупленага (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышчава́тасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць прышчаватага. Прышчаватасць скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэдыкаты́ўнасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць прэдыката. Катэгорыя прэдыкатыўнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскі́длівасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць раскідлівага; неашчаднасць, неэканомнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распу́снасць, ‑і, ж.

Уласцівасць распуснага; схільнасць да распусты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канста́нтнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць канстантнага; нязменнасць. Канстантнасць колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

купэ́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць купэйнага. Даплата за купэйнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагапла́навасць, ‑і, ж.

Уласцівасць мнагапланавага. Мнагапланавасць мастацкага твора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навуко́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць, якасць навуковага. Навуковасць вывадаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недахо́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць недаходнага; непрыбытковасць. Недаходнасць прадпрыемства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)