паса́ж I м. (крытая галерея с торговыми помещениями) пасса́ж
паса́ж II, -жу м., муз. пасса́ж
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
лі́га I ж. (союз) ли́га;
Лі́га на́цый — ист. Ли́га на́ций
лі́га II ж., муз. ли́га
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
со́ла муз., театр.
1. сущ., нескл., ср. со́ло;
2. нареч. со́ло;
выступа́ць с. — выступа́ть со́ло
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
транскры́пцыя ж., лингв., муз. транскри́пция;
фанеты́чная т. — фонети́ческая транскри́пция;
т. для фле́йты — транскри́пция для фле́йты
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
музе́й
(лац. museum, ад гр. museion = храм муз)
установа, якая збірае, вывучае і выстаўляе для паказу помнікі матэрыяльнай і духоўнай культуры, а таксама прыродазнаўчыя калекцыі (напр. краязнаўчы м.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
але́гра
(іт. allegro)
1) муз. хуткі тэмп, больш хуткі, чым алегрэта, але павольнейшы за вівачэ, 2) музычны твор або яго частка ў такім тэмпе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
анданці́на
(іт. andantino)
1) муз. умераны тэмп, больш хуткі, чым андантэ, але павольнейшы за мадэрата, 2) музычны твор або яго частка ў такім тэмпе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
арпе́джыо
(іт. arpeggio)
муз. спосаб выканання акордаў, пры якім тоны, што іх складаюць, бяруцца не адначасова, а па чарзе, звычайна ад ніжняга да верхняга.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
віва́чэ
(іт. vivace)
1) муз. хуткі тэмп, больш хуткі, чым алегра, але павольнейшы за прэста;
2) музычны твор або яго частка ў такім тэмпе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Му́зыка ’галіна мастацтва’, ’твор або сукупнасць музычных твораў’, ’выкананне і гучанне музычных твораў на інструментах’, ’музычны інструмент’, драг. ’танцы’ (ТСБМ, Гарэц., Яруш., Бяльк., Лучыц-Федарэц), музы́ка ’музыкант’, ’скамарох’ (ТСБМ, Нас., Мядзв., Гарэц., Яруш., Касп., Шат., Бяльк.; Нік. Очерки, 2; Мат. Гом., Сл. ПЗБ, ТС), ст.-бел. музыка, музика, музыкъ ’музыка’ (1565 г.) запазычана са ст.-польск. muzyk ’тс’, muzyka ’музычны інструмент’, якія з лац. mūsicus ’музычны; музыкант; паэт’, mūsica ’мастацтва Муз’, ’музыка, музычнае мастацтва’ < ст.-грэч. μουσικός ’які належыць Музам’, ’музыкант’, ’мастацкі, паэтычны, адукаваны’ (Булыка, Лекс. запазыч., 159 і 161). У ст.-рус. мове лексема мусикия, мусикиа ’музыка’, ’спевы’, ’музычны інструмент’, ’музыкант-жанчына’ з XII ст. (Фасмер, 3, 6). Гл. таксама Краўчук (Праблемы філал., 60), Маргаран (ЭИРЯ, 4, 1968, 90–94).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)