вадаём Месца збірання або захоўвання вады; ставок (БРС). Тое ж вадаві́к, вадаба́дзь (Вілен.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
вешняк Вадзяны млын, які працуе толькі пры высокім узроўні веснавой вады (АВК, 4).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
кана́ўка Ручай для сцёку вады вакол пабудоў (Ветк., Слаўг.). Тое ж ручэ́й (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
пралі́ў Вузкая паласа вады паміж востравам на возеры і берагам; водны перашыек (БРС).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
сцёк Месца, па якому сцякае вада; цячэнне вады па нахільнай у рэчышчы (БРС).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
павы́сіцца сов.
1. в разн. знач. повы́ситься; подня́ться;
узро́вень вады́ ~сіўся — у́ровень воды́ повы́сился (подня́лся);
~сіўся культу́рны ўзро́вень — повы́сился (подня́лся) культу́рный у́ровень;
крывяны́ ціск ~сіўся — кровяно́е давле́ние повы́силось (подняло́сь);
2. разг. (в должности) повы́ситься
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
павы́сіць сов.
1. в разн. знач. повы́сить; подня́ть;
п. узро́вень вады́ — повы́сить (подня́ть) у́ровень воды́;
п. прадукцы́йнасць пра́цы — повы́сить (подня́ть) производи́тельность труда́;
п. патрабава́нні — повы́сить тре́бования;
п. ураджа́й — повы́сить урожа́й;
2. (в должности) повы́сить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыгляну́цца, ‑глянуся, ‑глянешся, ‑глянецца; зак.
Разм. Выклікаць чыю‑н. увагу, сімпатыю; спадабацца. Прыглянулася Алія старому баю. Даніленка. А калі парою, Здарыцца часіна, Прыглянуцца нашы Хлопец ці дзяўчына, — Рады мы заўсёды З вамі нарадніцца. Русак. Вось гэтыя месцы і прыглянуліся працавітым мірным бабрам — вакол цішыня і спакой, шмат вады і корму. Самусенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыту́хлы 1, ‑ая, ‑ае.
Які зменшыўся, збавіў сваю сілу (пра агонь, святло і пад.). Спяць мае сябры ў ватоўках Ля прытухлага кастра. Матэвушаў.
прыту́хлы 2, ‑ая, ‑ае.
Які пачаў тухнуць, псавацца; нясвежы. Пахла кволай веснавой зелянінай і леташнім прытухлым мурагом. Лобан. Вады ў .. [цэбры] было да краёў, вада была дажджавая, прытухлая. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўрублёўка, ‑і, ДМ ‑ўцы; Р мн. ‑лёвак; ж.
Разм. Манета вартасцю ў паўрубля. А калі б наліла яму гаспадыня начоўкі цёплай вады, калі б яшчэ паклала туды сярэбраную паўрублёўку, як гэта ў пэўныя часы рабіла мая маці, то павесялеў бы чалавек ад такога ужывання і адразу памаладзеў бы. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)