dark​1 [dɑ:k] n. цемната́, це́мра, це́мрадзь;

after dark пасля́ надыхо́ду цемнаты́;

before dark да надыхо́ду цемнаты́

♦

a shot in the dark выпадко́вая здага́дка;

be in the dark (about smth.) infml не ве́даць (пра што-н.), мець цьмя́нае ўяўле́нне;

I am in the dark as to his plans. Яго планы мне невядомыя.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пахо́д 1 ’перамяшчэнне атрада з пэўнымі мэтамі’, ’ваенныя дзеянні’ (ТСБМ, Шат.), ’бойкае месца, дзе ходзяць і ездзяць’ (слаўг., Яшк.), пахады́ ’дарогі, сцежкі’ (гл.). Укр. похід ’шэсце’, ’паходка’, рус. поход ’рух войска’, ’кампанія’, ’ход касяка рыб’, ’лёт пчалы’, ст.-рус. походъ ’вайна’, ’выступленне на вайну’, ’выхад на лоўлю рыбы’, польск. pochód ’паход, марш’, працэсія’, ’рад, ланцуг, смуга’, ’крок’, ’паходня, дошка на плыце’, н.-луж. pochod ’паходжанне, эвалюцыя’, ’марш’, в.-луж. pochod ’марш’, чэш., славац. pochod ’тс’, ’паходны рух’, ’шэсце’, ’працэс’, славен. pohòd ’марш’, ’адведзіны, візіт’, серб.-харв. по̀ход ’тс’, ’ад’езд, выезд, выхад’, макед., балг. по́ход. Прасл. poxodъ ’апраўленне, выхад, выезд’ < poxoditi. Да па‑ < прасл. po‑ (са значэннем пачатку дзеяння) і хадзі́ць (гл.). На бел. тэрыторыі па‑ набыло значэнне ’паступовае запаўненне пэўнай плошчы дзеяннем’.

Пахо́д 2 ’невялікі лішак (у вадзе, суме, ва ўзросце)’, тураў. похо́д ’тс’ (ТСБМ, Яруш., Шат., ТС). Укр., рус. поход ’тс’. Усходнеславянскае. Да паходзіць ’выходзіць з чаго-небудзь’ > ’выходзіць з лішкам’. Іншае развіццё значэння ’выходзіць з чаго-небудзь, аднекуль’, параўн. у бел. паходзіць ’мець падабенства, быць родам адкуль-небудзь’ (Сл. ПЗБ; КЭС, лаг.), похо́дзіць ’тс’ > похо́джы ’падобны’ (ТС), ’належаць паводле нараджэння да якога-небудзь класа, нацыі’, ’узнікаць, утварацца’ (ТСБМ). Да першага значэння паходзіць ’выходзіць з чаго-небудзь’ і суадноснага з ім паход ’лішак’ можна прывесці паралель з літ. pértekėti ’працякаць’, ’перацячы, пераліцца’, pértekti ’мець у дастатку, удосталь’ і per̃teklius ’лішак’, у той час як літ. atliekà, ãtliekas, atlaikà, liẽkana ’лішак’ суадносяцца з lìkti ’заставацца, пакідаць’, якое (як і бел. лі́шак < прасл. lixъ) узыходзіць да і.-е. *leik​u̯‑so‑ ’пакідаць’ (Трубачоў, Эт. сл., 15, 91).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хаце́ць, хачу, хочаш, хоча; незак.

1. чаго, каго-што, з інф., са злучн. «каб» і без дап. Мець жаданне, ахвоту да чаго‑н., адчуваць патрэбу ў кім‑, чым‑н. Хацець вады. Хацець есці. □ — Ну, дык хочаш вучыцца? Адказаць настаўніку трэба, ды і ў школу хочацца, і хлопец цераз сілу выціснуў: — Ыгы. Брыль. [Жлукта:] Дык вы хочаце, каб я пайшоў да вас за бухгалтара? [2‑гі кліент:] Ды не, што вы! Крапіва. Гарохам дзедаў смех якоча, А сэрца руху, шуму хоча. Колас. // Мець жаданне зведаць, пазнаць што‑н. Ён хоча хімію вывучаць. // Разм. Адчуваць любоўную цягу да каго‑н. Хачу пацалаваць вас.

2. каго-чаго, чаго ад каго і са злучн. «каб». Імкнуцца да чаго‑н., дамагацца ажыццяўлення чаго‑н. Хацець шчасця. □ [Эмілія:] — Калі яшчэ не было гэтага агульнага руху за мір, я ўсё роўна не хацела вайны і баялася смерці. Маўр. Аднаго хачу на гэтым свеце: Так наладзіць з доляю зямной, Каб ніколі не прыйшлося дзецям Чырванець за зробленае мной. Гілевіч.

3. з інф. Мець намер зрабіць што‑н. [Партызаны] хацелі перасекчы чыгунку і выйсці да горада Іўе, у вольны ад блакады раён. Брыль. — Я хацеў ракаў налавіць, — нясмела адказаў Казік. Чарнышэвіч. // у спалучэнні з адмоўем. Адказацца што‑н. рабіць. [Русаковіч:] А я не хачу паступацца сваімі ідэаламі. Крапіва. Не хачу я гуляць, дзе народ Толькі гора цярпіць на вяку, Дзе сіротка стаіць ля варот, Есці просіць, падняўшы руку. Купала.

4. з інф. Разм. Ужываецца для абазначэння магчымасці, імавернасці ажыццяўлення чаго‑н. Хлапчукі ўздыхнулі. Нехта задуменна сказаў: — Вот-бы самалёты такія пабудаваць, як буслы. Хочаш сесці на хвою, сеў на хвою, на дуба — на дуба, а то і на хату высокую можна сесці. Лынькоў.

5. З адноснымі займеннікамі і прыслоўямі ўтварае спалучэнні са значэннем азначальнасці: кожны, усякі (прадмет, месца, час і пад.). Я прабыў у «Барацьбіце» да вечара — блукаў, дзе хацеў, і гутарыў, з кім хацеў. Хадкевіч. [Рак:] — Не чапай мяне, Іван Світанік.. Я табе за гэта, што хочаш, зраблю. Якімовіч.

•••

Еш не хачу гл. есці.

Калі хочаш (хочаце) гл. калі ​2.

Хочаш не хочаш — незалежна ад чыйго‑н. жадання.

Як левая нага хоча гл. нага.

Як (сабе) хочаце (хочаш) — а) як вам падабаецца. — Ну, панічок мой родны, як сабе хочаце: хочаце верце, хочаце не верце, а я вам, далібог, шаптала! Колас; б) нягледзячы на любую думку. Як хочаце, а ён вінаваты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cramp

I [kræmp]

1.

n.

курч -у m., су́тарга f.

2.

v.t.

вы́клікаць або́ мець спа́зму, курч

•

- cramps

II [kræmp]

1.

n.

1) заціска́чка f., кля́мар -ра m.

2) зьвя́занасьць f., абмежава́ньне n.

2.

v.t.

1) змацо́ўваць, сашчапля́ць

2) зьвя́зваць, сьціска́ць

3) перашкаджа́ць (разьвіцьцю́); абмяжо́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fever

[ˈfi:vər]

1.

n.

1) гара́чка f.

2) ліхама́нка f.

3) хваро́ба

scarlet fever — шкарляты́на f.

typhoid fever — ты́фус, тыф

yellow fever — жо́ўтая ліхама́нка

4) захапле́ньне n., аза́рт -у m.; мо́цнае ўзру́шаньне

2.

v.t.

кіда́ць у жар, палі́ць гара́чкай

3.

v.i.

мець гара́чку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

grudge

[grʌdʒ]

1.

n.

1) кры́ўда f.

2) незычлі́васьць, непрыя́знасьць f.; антыпа́тыя f.; за́йздрасьць f.

to have a grudge against a person — мець зуб на каго́

2.

v.t.

1) злава́цца, крыўдава́ць на каго́ за што; зайздро́сьціць каму́ чаго́

2) шкадава́ць каму́ чаго́, скупі́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

slope

[sloʊp]

1.

v.i.

спуска́цца; мець спад

a sloping roof — спа́дзістая страха́

The land slopes toward the sea — Мясцо́васьць спада́е да мо́ра

2.

v.t.

нахіля́ць, ста́віць ко́са

3.

n.

схон, схіл, спуск -у m. (гары́, узго́рка); спад -у m. (да́ху); адхо́н (пры даро́зе)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

выйграва́ць, вы́йграць

1. gewínnen* vt;

выйграва́ць па́ртыю ў каго-н gégen j-n gewínnen*;

выйграва́ць спра́ву юрыд éinen Prozéss gewínnen*;

2. (мець карысць) gewínnen* vt, vi; éinen Gewínn [éinen Vórteil] háben;

выйграва́ць на чым-н éinen Vórteil aus etw. (D) schlágen*; Gewínn aus etw. (D) zíehen*;

выйграва́ць час Zeit gewínnen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

вымага́ць

1. (патрабаваць, мець патрэбу ў чым-н) erfórdern vt; bedürfen vi (чаго-н G);

2. разм (дамагацца шантажом) erpréssen vt; ábpressen vt;

вымага́ць гро́шы ў каго-н von j-m Geld erpréssen;

вымага́ць дазна́нне ў каго-н j-m ein Geständnis ábnötigen, von j-m ein Geständnis erzwíngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

гуча́нне н

1. Tönen n -s, Schall m -(e)s, -e і Schälle; Láutung f -, -en;

сло́ва ма́е заме́жнае гуча́нне das Wort hat eine frémde Láutung [klingt fremd];

блі́зкі гуча́ннем ähnlich klíngend, klángähnlich;

2. перан (сэнс, характар) Nóte f -, -n;

мець асаблі́вае гуча́нне éine besóndere Nóte háben;

сатыры́чнае гуча́нне satírische Nóte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)