Zúspruch

m -(e)s

1) зваро́т; суцяшэ́нне; ухва́ла

auf j-s ~ hören — прыслу́хацца да чыі́х-н. слоў [чыёй-н. пара́ды]

2) наве́двальнікі, кліенту́ра

viel ~ háben — мець вялі́кую кліенту́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Présse

I

f -, -n тэх. прэс, ціскі́

II

f - прэ́са, друк

éine gúte ~ háben — мець стано́ўчыя во́дгукі ў дру́ку

die Knébelung der ~ — на́ціск на прэ́су [друк]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

grawitować

незак.

1. фіз. прыцягвацца, мець цягу;

2. кніжн. схіляцца;

grawitować ku czemu —

(w stronę czego, w kierunku czego) — схіляцца да чаго (у бок чаго)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

konsekwencja

konsekwencj|a

ж.

1. кніжн. вынік; наступства;

w ~i — у выніку;

mieć przykre ~e — мець непрыемныя наступствы;

wyciągnąć ~ę — зрабіць высновы;

2. паслядоўнасць; настойлівасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

decydować

незак.

1. o czym, w czym вырашаць што; пастанаўляць пра што (аб чым);

decydować o jego los — вырашаць яго лёс;

2. мець вырашальнае значэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

mind​1 [maɪnd] n.

1. ро́зум

2. ду́мка, по́гляд

3. па́мяць;

It slipped my mind. Гэта выскачыла ў мяне з галавы.

♦

to my mind на маю́ ду́мку, на мой по́гляд;

bear/keep in mind мець на ў ва́зе, па́мятаць;

change one’s mind пераду́маць;

make up one’s mind прыня́ць рашэ́нне, вы́рашыць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

quick​1 [kwɪk] adj.

1. ху́ткі, шпа́ркі;

a quick journey кароткатэрміно́вая пае́здка;

be quick спяша́цца;

at a quick pace у ху́ткім тэ́мпе, ху́тка;

a quick fix скараспе́лае рашэ́нне;

a quick pulse ча́сты пульс

2. ке́млівы; знахо́длівы; дасці́пны;

a quick child ке́млівае дзіця́

♦

have a quick temper мець запа́льчывы хара́ктар, круты́ но́раў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зда́рыцца, ‑рыцца; зак.

1. Мець месца; адбыцца. А тут яшчэ здарыўся выпадак адзін, праз які страцілася ў Міколкі ўсякая вера ў дзедаву храбрасць. Лынькоў. Усе гэтыя дні Аленка была ў нейкім зусім новым для яе настроі. Яе трохі палохалі экзамены — ці мала што можа там здарыцца. Колас. / безас. са злучн. «што». Здарылася, што ў адзін з напружаных для завода момантаў Булай захварэў і праляжаў даволі доўга. Шыцік.

2. безас. з інф. Выпасці на чыю‑н. долю. Здарылася заначаваць аднойчы ў лесе.

3. Нечакана з’явіцца; трапіцца. Тут ужо як чыё шчасце — падарожная машына магла здарыцца і ў першую хвіліну, а магло яе не быць і цэлы дзень. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кары́сць, ‑і, ж.

Добры рэзультат, спрыяльныя вынікі для каго‑, чаго‑н. Усе пагаджаліся на думцы, што Шаройку трэба змяніць, і чым хутчэй — тым больш карысці будзе для калгаса. Шамякін. Фабрыкант Альбіні, які далучыўся да нас, сваім прыкладам, зрабіў значную карысць усёй справе. Маўр. // Матэрыяльная выгада для каго‑, чаго‑н.; прыбытак. Мець карысць з уласнай працы.

•••

Гаварыць на карысць каго-чаго гл. гаварыць.

На карысць каго-чаго — а) са станоўчымі вынікамі для каго‑, чаго‑н. Сялянка падала на кулака скаргу, і гэтая справа вырашылася на карысць сялянкі. Сіпакоў; б) дзеля чыёй‑н. выгады, карысці. У жыцці камсамольца Віктара адбылася значная змена, якая ў сутнасці рэчы пайшла яму на карысць. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кры́ўда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Несправядлівыя ўчынкі, паводзіны ў дачыненні да каго‑н., якія абражаюць, засмучаюць. — А за што на мяне хто будзе злосць мець? Мне здаецца, я нікому ніколі ніякай крыўды не зрабіў. Чорны. Боль і горыч ад незаслужанай крыўды ахапілі сэрца старога, і ён, стоячы на скрыжаванні, у думках звяртаецца да сына. Хромчанка. // Пачуццё горычы, выкліканае несправядлівымі ўчынкамі, паводзінамі. Горкая крыўда падступіла да сэрца: усё пайшло на вецер. Шкраба.

•••

Быць у крыўдзе на каго гл. быць.

Кроўная крыўда — цяжкая знявага, якая глыбока кранае чалавека.

Не дацца ў крыўду каму гл. дацца.

Не даць (не папусціць) у крыўду каго гл. даць.

Не ў крыўду хай будзе сказана гл. быць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)