выле́чнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць вылечнага. Вылечнасць хваробы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́танчанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць вытанчанага (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галасі́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць галасістага. Захапляць людзей галасістасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надзіма́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць надзіманага (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наздрава́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан наздраватага; порыстасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назо́йлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць назойлівага. // Дакучлівыя, назойлівыя паводзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насты́рнасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць настырнага; настойлівасць, напорыстасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апрыёрнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць апрыёрнага: незалежнасць ад вопыту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

артадакса́льнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць артадаксальнага. Артадаксальнасць поглядаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арыгіна́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць арыгінальнага. Прэтэнзія на арыгінальнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)