вугле... (а таксама вугля...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «вугаль», напрыклад: вуглездабыча, вуглеабпальванне, вуглякоп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агу́зак, ‑зка, м.

1. Сцягновая частка мясной тушы.

2. Скура з задняй часткі жывёліны.

3. Тое, што і камель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двое... (а таксама двая...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая па значэнню адпавядае словам: два, двайны, напрыклад: двоеўладдзе, дваяжэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

добра... (а таксама дабра...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «добры», напрыклад: добраахвотны, добразычлівы, добрасардэчны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэцы...

Першая састаўная частка складаных слоў; абазначае дзесятую долю той меры, якая названа ў другой частцы, напрыклад: дэцыграм, дэцылітр.

[Ад лац. decem — дзесяць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілжэ... і лжэ...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: «несапраўдны», «непраўдзівы», «ілжывы», напрыклад: ілжэвучоны, ілжэпрарок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кардыё... (а таксама кардыя...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая па значэнню адпавядае словам «сэрца», «сардэчны», напрыклад: кардыёграф, кардыёлаг.

[Ад грэч. kardia — сэрца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каротка... (а таксама каратка...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «кароткі», напрыклад: кароткачасовы, кароткаметражны, кароткагаловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кішэ́чнік, ‑а, м.

Частка стрававальнага апарата чалавека і жывёл, якая пачынаецца за страўнікам і заканчваецца прамой кішкай; сукупнасць кішак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крышта́лік, ‑а, м.

1. Памянш. да крышталь.

2. Частка вока ў выглядзе дваякавыпуклай празрыстай лінзы, размешчанай за радужнай абалонкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)