адштампава́ць, ‑пую, ‑пуеш, ‑пуе; зак., што.

Зрабіць пры дапамозе штампа, штампоўкі. Адштампаваць дэталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ангідры́д, ‑у, М ‑родзе, м.

Вокісел, які пры злучэнні з вадой дае кіслату.

[Ад грэч. an — без- і hydrōr — вада.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авітаміно́з, ‑у, м.

Хвароба, якая развіваецца пры адсутнасці або недахопе вітамінаў у ежы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўбе́нне, ‑я, н.

Апрацоўка матэрыялаў (драўніны, металаў) зняццем стружкі пры дапамозе долата, разца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драгама́н, ‑а, м.

Перакладчык пры дыпламатычных і консульскіх прадстаўніцтвах, пераважна ў краінах Усходу.

[Фр. dragoman з араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іголкафі́льтр, ‑а, м.

Трубчасты фільтр, якім карыстаюцца пры будаўнічых работах для асушэння грунту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інфі́кс, ‑а, м.

Афікс, устаўлены ў сярэдзіну кораня слова пры словаўтварэнні або словазмяненні.

[Лац. infixus — устаўлены.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каагуля́т, ‑у, М ‑ляце, м.

Асадак, які ўтвараецца ў калоідным растворы пры каагуляцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

краваха́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Харкаць кроўю пры захворванні лёгкіх, горла і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

купе́ль, ‑і, ж.

Вялікая пасудзіна, у якую апускаюць дзіця пры царкоўным абрадзе хрышчэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)