Verbum

руйнава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ну́ецца; незак.

Ператварацца ў руіны (у 1 знач.), разбурацца.

Замак руйнуецца.

Руйнаваліся старадаўнія звычаі (перан.: знішчаліся).

рынг, -а, мн. -і, -аў, м.

Абгароджаная канатам пляцоўка для спаборніцтваў па боксе.

Выхад на р.

Пакінуць р. (таксама перан.: перастаць займацца боксам).

сабанту́й, -я, м.

1. У татараў і башкіраў: веснавое народнае свята.

2. перан. Шумлівая пагулянка (разм., жарт.).

З нагоды прыезду гасцей наладзілі с.

зуба́сты, -ая, -ае.

1. З вялікімі вострымі зубамі.

2. перан. Дзёрзкі, востры на язык.

З. хлопец.

|| наз. зуба́стасць, -і, ж. (да 2 знач.).

абры́вак, -ры́ўка, мн. -ры́ўкі, -ры́ўкаў, м.

Адарваны кавалак, частка чаго-н.

А. паперы.

А. калючага дроту.

Абрыўкі ўспамінаў (перан.).

|| прым. абры́вачны, -ая, -ае.

абыхо́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак.

1. гл. абысці.

2. перан., каго-што і без дап. Кранаць пачуцці, хваляваць, турбаваць.

Гэта яго не абыходзіла.

аго́рклы, -ая, -ае.

1. Які набыў горкі смак.

А. сыр.

А. квас.

2. перан. Пра тое, што надакучыла, абрыдла; невыносны, цяжкі.

Агорклая цішыня.

адда́ча, -ы, ж.

1. гл. аддаць.

2. Тое, што і каэфіцыент карыснага дзеяння (спец.).

3. перан. Карысны вынік работы.

Працаваць з поўнай аддачай.

прысу́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Рашэнне суда, прыгавор.

Вынесці п.

2. перан. Асуджальная ацэнка чаго-н.

Суровы п. гісторыі.

разбу́хлы, -ая, -ае.

1. Які павялічыўся ў аб’ёме, набраўшыся вільгаці.

Р. гарох.

2. перан. Непамерна павялічаны; раздуты.

Разбухлыя штаты.

|| наз. разбу́хласць, -і, ж.