сумяшча́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць сумяшчальнага; здольнасць сумяшчацца. Сумяшчальнасць паняццяў. Псіхалагічная сумяшчальнасць.

•••

Сумяшчальнасць крыві — уласцівасць чалавечага арганізма прымаць і засвойваць пры пераліванні кроў пэўнай біялагічнай групы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зага́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць заганнага. Заганнасць метадаў работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зама́нлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць заманлівага; прывабнасць. Заманлівасць прапановы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галасі́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць галасістага. Захапляць людзей галасістасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гні́ласнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гніласнага (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дабраду́шнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць дабрадушнага; сардэчнасць. Мацярынская дабрадушнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беспамылко́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць беспамылковага; правільнасць. Беспамылковасць вывадай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяспла́навасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бяспланавага; адсутнасць планавасці, плана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апрыёрнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць апрыёрнага: незалежнасць ад вопыту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

артадакса́льнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць артадаксальнага. Артадаксальнасць поглядаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)