hunger​1 [ˈhʌŋgə] n.

1. го́лад; праця́глае недаяда́нне

2. fml (for) патрэ́бнасць (у чым-н.), імкне́нне (да чаго-н.), пра́га (чаго-н.);

a hunger for knowledge пра́га да ве́даў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

anxiety [æŋˈzaɪəti] n.

1. неспако́й, трыво́га; хвалява́нне;

feel anxiety непако́іцца, хвалява́цца

2. мо́цнае жада́нне, імкне́нне;

the people’s anxiety for the war to end мо́цнае жада́нне людзе́й, каб спыні́лася вайна́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

snatch​1 [snætʃ] n.

1. хапа́нне, імкне́нне схапі́ць (што-н.);

make a snatch at smth. схапі́ць што-н.

2. абры́вак, уры́вак;

a snatch of an aria уры́вак з а́рыі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

славалю́бства, ‑а, н.

Жаданне славы, імкненне да яе. Відаць было, што .. [гаспадар] — не без славалюбства — ганарыцца і гэтым зборышчам, .. і атмасферай дасціпнасці, лёгкай ігры мазгавых звілін, спрэчак і ўсяго іншага. Караткевіч. Маладому машыністу варожа пачуццё славалюбства. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тэндэ́нцыя ‘напрамак развіцця, накіраванасць’ (ТСБМ, Пятр.), ‘імкненне, нахіл’ (Некр. і Байк.). Еўрапеізм, з лац. tendēns ‘накіраванасць’ праз ням. Tendenz або франц. tendense ‘тс’. Магчыма, у беларускую прыйшло праз рускую, дзе адаптаванае з XIII ст. тенде́нция ‘тс’ (Арол, 4, 60).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інтэ́нцыя

(лац. intentio = імкненне)

намер, мэта, напрамак або накіраванасць свядомасці, волі, пачуцця на які-н. прадмет.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

клептама́нія

(ад гр. klepto = краду + -манія)

неадольнае хваравітае імкненне да крадзяжу, якое выклікаецца некаторымі псіхічнымі захворваннямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эскапі́зм

(ад англ. escape = бегчы, ратавацца)

імкненне асобы адысці ад рэальнага жыцця ў свет ілюзій, фантазій.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ostrich [ˈɒstrɪtʃ] n.

1. zool. стра́ус

2. infml чалаве́к, які́ займаецца самападма́нам, заплю́шчвае во́чы на небяспе́ку, бяжы́ць ад склада́насцей

♦

ostrich policy стра́усавая палі́тыка, баязлі́вае імкне́нне ўхілі́цца ад прыня́цця рашэ́нняў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гандля́рства, ‑а, н.

Разм.

1. Занятак гандляра; гандаль. [Андрэй:] — Калі так хочаце, я стану гандляром, але што ж за карысць прынясу, калі не люблю я гандлярства. Галавач.

2. Паводзіны гандляра; імкненне да нажывы. Нажыцца на спекуляцыі і гандлярстве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)