ostrich [ˈɒstrɪtʃ] n.

1. zool. стра́ус

2. infml чалаве́к, які́ займаецца самападма́нам, заплю́шчвае во́чы на небяспе́ку, бяжы́ць ад склада́насцей

♦

ostrich policy стра́усавая палі́тыка, баязлі́вае імкне́нне ўхілі́цца ад прыня́цця рашэ́нняў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)