адшы́ць, -шы́ю, -шы́еш, -шы́е; -шы́ты; зак. (разм.).
1. што і без дап. Скончыць шыць.
2. Адпрацаваць шыццём узамен за што-н.
А. за доўг.
3. каго-што (разм.). Адахвоціць, прымусіць спыніць заляцанні; пазбавіцца ад каго-н.
А. кавалера.
|| незак. адшыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сшыць, сшы́ю, сшы́еш, сшы́е; сшы́ты; зак., што.
1. гл. шыць.
2. Злучыць шыццём.
С. два кліны скуры.
|| незак. сшыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.).
|| наз. сшыва́нне, -я, н. (да 2 знач.) і сшы́ўка, -і, ДМ сшы́ўцы, ж. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фастрыгава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны; незак., што.
Шыць, сшываць рэдкімі шыўкамі, фастрыгаю, намячаючы лінію швоў ці рыхтуючы да прымеркі.
Ф. сукенку.
Ф. паліто.
|| зак. прафастрыгава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны і сфастрыгава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны.
|| наз. фастрыгава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
імшы́ць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак., што.
Перакладваць мохам бярвёны, ставячы цёплы будынак. Імшыць хату. □ Вось і хата: дзед яшчэ імшыў Зруб яе смалісты, сукаваты. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
tailor
[ˈteɪlər]
1.
n.
краве́ц -ўца́ m.
2.
v.t.
1) шыць
well tailored — до́бра пашы́ты
2) прыла́джваць, падганя́ць (адзе́жыну)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Прышы́цца ’прыладзіцца’ (ТС). Да шы́цца, шыць (гл.); параўн. укр. приши́тися ’прышыцца, прымацавацца’, рус. маск. приши́ться ’далучыцца да некага з карыслівай мэтай, прымазацца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
страчы́ць
1. (шыць) stéppen vt, ábnähen vt;
2. разм. (пісаць) rasch [hástig] schréiben*;
3. разм. (пра кулямёт) гл. стракатаць 3
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
уце́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., каго (што).
Спагадай, спачуваннем палегчыць каму-н. гора, цяжкае становішча; парадаваць, абрадаваць чым-н.
У. дзіця.
Яе пісьмо нас уцешыла.
|| незак. уцяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| звар. уце́шыцца, -шуся, -шышся, -шыцца; незак. уцяша́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. уцяшэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́рост м.
1. вы́раст, -ту м.;
шить на вы́рост шыць на вы́раст;
2. (отросток, нарост) на́расць, -ці ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аблапо́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго-што.
Разм. груб. Абмануць з карыслівай мэтай; абдурыць, абабраць (у 2 знач.). [Хмара:] — Месяцы два назад нам удалося аблапошыць нямецкую агентуру. Шашкоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)