невообрази́мо нареч.

1. няўя́ўна; так, што ця́жка (не́льга) уяві́ць;

2. неймаве́рна; надзвыча́йна; страшэ́нна; см. невообрази́мый;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

вы́гаварыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак.

1. што. Вымавіць, сказаць.

Гэта слова цяжка в.

2. што. Дамагчыся абяцання чаго-н. (разм.).

В. тыдзень адтэрміноўкі.

3. каму. Прабраць (разм.).

Маці выгаварыла хлапчуку за свавольства.

|| незак. выгаво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

tightness [ˈtaɪtnəs] n. напру́жанасць, напру́жанне; напя́тасць;

I feel some tightness across the chest. Мне цяжка ў грудзях.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

difficult [ˈdɪfɪkəlt] adj. ця́жкі;

a difficult child цяжкавыхо́ўнае дзіця́;

He is difficult to please. Яму цяжка дагадзіць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

clump​2 [klʌmp] v.

1. ця́жка ступа́ць

2. : clump together збіра́ць у гру́пу; садзі́ць/саджа́ць ку́памі/ку́пкамі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

няўёмны, ‑ая, ‑ае.

Які нельга, цяжка стрымаць; нястрымны. Няўёмны запал. Няўёмны жаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярмя́жка ж памянш гл сярмяга;

◊ свая́ сярмя́жка не ця́жка ≅ Éigene Lst ist nicht schwer

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

heavy infantry

Milit.

ця́жка ўзбро́еная пяхо́та

heavy artillery — цяжка́я артыле́рыя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ту́го

1. нареч. ту́га;

ту́го заплести́ ту́га запле́сці;

2. безл., в знач. сказ., разг. кру́та, ту́га; (трудно) ця́жка; (бедно) бе́дна;

ему́ пришло́сь ту́го яму́ прыйшло́ся кру́та (ту́га, ця́жка);

ту́го-на́туго ве́льмі ту́га, як найтужэ́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

прывы́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Засвоеная на працягу часу схільнасць, манера паводзін, дзеянняў, якая стала звычайнай, пастаяннай.

Дрэнная п.

Увайшло ў прывычку займацца гімнастыкай.

Узяць у прывычку.

2. Навык, уменне, набытае вопытам.

Без прывычкі касіць цяжка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)