◎ Караго́ль ’ястраб перапёлачнік, Accipiter nisus L.’ (Касп.) — вандроўнае слова, якое мае цюрк. крыніцу (karguj) (Трубачоў, Эт. сл. 11, 68–69; Слаўскі, 3, 117–119).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

башлы́к

(цюрк. bašlyk)

суконны капюшон з доўгімі канцамі, які надзяваецца на шапку ў непагоду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бе́ркут

(цюрк. bürküt)

драпежная птушка сям. ястрабіных; выкарыстоўваецца для палявання на лісоў і зайцоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біруза́

(рус. бирюза, ад цюрк. piruzä < перс. pirōzä)

каштоўны камень блакітнага або зеленаватага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

була́ны

(цюрк. bulan)

светла-жоўты з чорнай грывай і чорным хвастом (пра масць коней).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

джэйра́н

(цюрк. džejran)

парнакапытная жывёла роду газелей, пашыраная ў пустыннай і паўпустыннай мясцовасцях Азіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кайма́

(цюрк. kajma)

паласа па краі якога-н. прадмета, тканіны, якая адрозніваецца колерам, матэрыялам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

капка́н

(цюрк. kapkan)

паляўнічая звералоўная пастка, якая складаецца з дзвюх жалезных дуг і спружыны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

караву́л

(цюрк. karaul)

1) узброеная варта (паставіць к.);

2) нясенне варты (быць у каравуле).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

караку́рт

(цюрк. karakurt)

ядавіты павук, пашыраны ў Паўн. Афрыцы, Паўд. Еўропе і Сярэд. Азіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)