цеплаабме́ннік, -а, мн. -аў, м. (спец.).

Апарат перадачы цяпла ад цела з больш высокай тэмпературай да таго, якое мае больш нізкую тэмпературу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

членашко́дніцтва, -а, н.

1. Наўмыснае пашкоджанне якога-н. члена ці органа свайго цела.

2. Прычыненне знявечання каму-н.

|| прым. членашко́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Corpus Domini

['kɔr-]

n -s рэл. це́ла Бо́жае

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Körperbau

m -(e)s склад це́ла, целаскла́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Léichnam

m -s, -e труп, мёртвае це́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

рэкрышталіза́цыя, ‑і, ж.

Працэс змены крышталічнага стану цела пад уздзеяннем розных фізічных фактараў, але без расплаўлення або растварэння цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацьме́нне, ‑я, н.

Астранамічная з’ява, калі адно нябеснае цела або яго цень закрываюць другое нябеснае цела. Зацьменне Сонца. Зацьменне Месяца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біяда́тчык, ‑а, м.

Прыбор, які прымацоўваецца да цела або ўводзіцца ў цела чалавека, жывёліны і перадае звесткі пра стан арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метэо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Распаленае нябеснае цела, якое ўлятае ў зямную атмасферу з міжпланетнай прасторы.

|| прым. метэо́рны, -ая, -ае.

М. дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гіпертрафі́я, -і, ж.

1. Хваравітае павелічэнне аб’ёму якога-н. органа цела.

Г. сэрца.

2. перан. Празмернае развіццё чаго-н.

|| прым. гіпертрафі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)