tricky

[ˈtrɪki]

adj.

1) падсту́пны; ашука́нскі, махля́рскі

2) спры́тны, хі́тры, вы́крутлівы

3) склада́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

long-headed

[,lɔŋˈhedɪd]

adj.

1) до́ўгагало́вы; даліхацэфа́л

2) Figur. хі́тры; прані́клівы; прадба́члівы; здага́длівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

underhanded

[,ʌndərˈhændɪd]

adj.

1) скры́тны; несумле́нны

2) тае́мны, хі́тры

underhanded intrigues — тае́мныя інтры́гі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

*Мэндаль, міёр. мэндъль ’дурны, някемлівы, нездагадлівы’ (З нар. сл.) ці ме́ндаль ’хітры ашуканец’ (паўд.-усх., КЭС) утвораны, відаць, ад імя (прозвішча) ці мянушкі чалавека. Апошняе, магчыма, з польск. mędral < mądry ’мудры, разумны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

subtle [ˈsʌtl] adj.

1. то́нкі, даліка́тны; хі́тры; няўло́ўны;

a subtle strategy хі́трая стратэ́гія

2. прані́клівы, во́стры (пра розум);

a subtle critic стро́гі кры́тык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Абані́ты ’пешчаны, балаваны’ (Касп.), параўн. рус. пск. абанитый ’неслух, свавольны, балаваны, хітры’. Мабыць, абаніты < *абабніты. Параўн. рус. бабнить ’спавіваць’ і рус. арх. банить ’тс’ (абое да баба). Гл. Мартынаў, SlW, 64, і бабіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вуркама́н ’нелюдзімы, але хітры чалавек’ (Яўс.). Ад ву́рка (гл.) з экспрэсіўным суфіксам ‑ман, вядомым у беларускай і інш. славянскіх мовах (Слаўскі, 4, 243); сюды ж рус. дан. воркома́н, відаць, збліжанае з вор ’злодзей’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шчупа́к, ‑а; м.

Драпежная прэснаводная прамысловая рыба сямейства шчупаковых з доўгім выцягнутым тулавам, вялікай сплюснутай галавой. [Тульба] дастаў з місы ладнага-такі, з паўметра, шчупака. Радкевіч. А ў глыбокай тоні жыў шчупак сярэбраны З вострымі зубамі, хітры, як купец. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

smart

[sma:rt]

a

1) спры́тны

2) хі́тры

3) элега́нтны, прыва́бны; по́ўны лю́басці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

insidious

[ɪnˈsɪdiəs]

adj.

1) хі́тры; падсту́пны; верало́мны; здра́дніцкі (напа́д)

2) прыхава́ны, скры́ты (пра хваро́бу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)