Verbum

міга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Хутка паднімаць і апускаць павекі.

М. вачамі.

2. Падаваць знак рухам павек.

М. сябру.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Свяціцца слабым, няроўным святлом.

Зорка мігае.

4. перан. Хутка праносіцца перад вачамі, мільгаць.

Мігаюць машыны.

|| аднакр. мігну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. міга́нне, -я, н.

ныра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Поўнасцю апускацца ў ваду.

2. Лётаючы ў паветры, крута і хутка апускацца ўніз.

3. перан. Хутка знікаць з вачэй і зноў з’яўляцца (разм.).

Месяц зрэдку ныраў за воблакі.

4. У боксе: ухіляцца ад бакавых удараў праціўніка ў галаву.

|| аднакр. нырну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. ныра́нне, -я, н.

калейдаскапі́чны, -ая, -ае.

1. гл. калейдаскоп.

2. перан. Які мяняецца хутка, як у калейдаскопе.

Калейдаскапічная змена падзей.

|| наз. калейдаскапі́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

аста́тні, -яя, -яе.

Які яшчэ астаўся ў наяўнасці звыш дадзенага; іншы; апошні.

Узяць астатнія рэчы.

Хутка падышлі і астатнія (наз.). З астатніх сіл стараўся.

слізгану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

1. гл. слізгаць.

2. Хутка і незаўважна прайсці, прабегчы, шмыгнуць куды-н.

С. у калідор.

паваро́тлівы, -ая, -ае.

1. Здольны лёгка і хутка паварочвацца.

Паваротлівая лодка.

2. Увішны, спрытны, разбітны.

Паваротлівая гаспадыня.

Ён чалавек п.

|| наз. паваро́тлівасць, -і, ж.