су́рык, ‑у, м.

1. Мінерал, у склад якога ўваходзіць свінец.

2. Мінеральная фарба чырвона-аранжавага ці чырвона-карычневага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хна, ‑ы, ж.

Чырвона-жоўтая фарба расліннага паходжання, якая выкарыстоўваецца для афарбоўкі шэрсці, а таксама валасоў, ногцяў і пад.

[Араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Grúndfarbe

f -, -n грунтава́я фа́рба, грунто́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Déckfarbe

f -, -n грунтава́я фа́рба, грунто́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кінава́р ж. спец. Zinnóber n -s, -; Zinnóberrot n -s (фарба)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

інды́га ж. (фарба) Índigo m -s, -s, Índigoblau n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Тэ́мпера ‘фарба, расцёртая на яечным жаўтку’ (ТСБМ). З рус. те́мпера ‘тс’, якое, у сваю чаргу, з італ. tempera.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гуа́ш, ‑ы, ж.

1. Непразрыстая фарба, расцёртая на вадзе з клеем і прымессю бяліл.

2. Карціна, малюнак, выканання гэтай фарбай.

[Фр. gouache.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ультрамары́навы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ультрамарыну. Ультрамарынавая фарба.

2. Які мае колер ультрамарыну; ярка-сіні. Ультрамарынавае неба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інды́гавы в разн. знач. инди́говый;

~ая вытво́рчасць — инди́говое произво́дство;

~ая фа́рба — инди́говая кра́ска

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)