упраўле́нне
1. (
гало́ўнае упраўле́нне Háuptverwaltung
2.
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
упраўле́нне
1. (
гало́ўнае упраўле́нне Háuptverwaltung
2.
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
імпарцёр
(
краіна,
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
экспарцёр
(
краіна,
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
архі́ў, ‑хіва,
1.
2. Збор пісьмаў, рукапісаў, фатаграфій і пад., якія маюць адносіны да дзейнасці якой‑н. установы, асобы.
•••
[Лац. archivum.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кале́ктар, ‑а,
1.
2. Шырокі канал або труба, якая збірае вадкасць або газы з другіх каналаў (труб) для адводу іх у іншае месца.
3. Частка электрамашыны, якая служыць для ператварэння пераменнага току ў пастаянны.
4. Падземная галерэя, якая пракладваецца пад паверхняй вуліц для ўкладкі кабеляў або труб.
[Лац. collector — збіральнік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Éinrichtung
1) прыла́да, механі́зм, абсталява́нне (тс. кватэры)
2) падрыхто́ўка, арганіза́цыя (дзеянне)
3)
4)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
а́драс, -а,
1. Надпіс на паштовым адпраўленні, які называе атрымальніка і месца назначэння.
2. Месцазнаходжанне, месцажыхарства, а таксама абазначэнне, назва месцазнаходжання, месцажыхарства.
3. Пісьмовае прывітанне ў гонар якой
||
Адрасны стол —
Адрасная кніга — кніга са спісам адрасоў асоб і ўстаноў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
кантро́ль
(
1) праверка дзейнасці каго
2)
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
бюро́,
1. Назва кіруючай часткі некаторых органаў, устаноў, арганізацыі, а таксама пасяджэнне яе складу.
2. Назва некаторых устаноў, кантор і пад.
3. Пісьмовы стол з шуфлядамі для захоўвання папер.
•••
[Фр. bureau.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
філармо́нія, ‑і,
[Ад грэч. philos — сябар і harmonia — гармонія, музыка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)