Ме́дык ’спецыяліст па медыцыне’, ’студэнт медыцынскай навучальнай установы’ (ТСБМ), ст.-бел. медикъ, медыкъ (XVII ст.) ’урач’ запазычаны са ст.-польск. medyk ’тс’, якое з лац. medicus ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 129). Сучаснае значэнне прыйшло з рус. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ардына́тар
(лац. ordinator = распарадчык)
1) урач лячэбнай установы, які лечыць пад кіраўніцтвам загадчыка аддзялення;
2) урач, які праходзіць курс павышэння кваліфікацыі ў ардынатуры.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Interníst
m -en, -en тэрапе́ўт, урач па ўну́траныз хваро́бах
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
specialist [ˈspeʃəlɪst] n. спецыялі́ст;
an eye specialist ура́ч-акулі́ст;
a specialist in nervous diseases неўрапато́лаг, спецыялі́ст па нерво́вых захво́рваннях
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Валхві́ць ’лячыць’ (Пал.); ’песціць, цацкацца’ (Юрч.). Другое значэнне метафарычнае. Валхвіць ’лячыць’ да волхв ’знахар’, параўн. рус. волхвовать, волшить, волшебничать, волшебствовать ’знахарыць, загаварваць’. Параўн. семантычныя суадносіны варажыць і урач (гл. Коген, Запіскі, 191). Гл. таксама Вайян, RÉS, 1961, 144.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паліткатаржа́нін, ‑а, м.
У дарэвалюцыйнай Расіі — чалавек, сасланы на катаргу за рэвалюцыйную дзейнасць. Доўнар, былы падпольшчык і паліткатаржанін, урач па адукацыі, наогул любіў людзей. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыягно́стык
(гр. diagnostikos = здольны распазнаваць)
урач, які ставіць дыягназ.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
заключы́ць, -ючу́, -ю́чыш, -ю́чыць; зак.
1. са злуч. «што» і без дап. Зрабіць вывад.
Урач заключыў, што ў хворага запаленне лёгкіх.
2. што. Прыняць, падпісаць.
З. пагадненне.
З. дагавор.
|| незак. заключа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. заключэ́нне, -я, н. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
інтэрні́ст
(ад лац. internus = унутраны)
урач па ўнутраных хваробах (тэрапеўт).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
бязда́рны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае здольнасці, таленту. Бяздарны артыст. □ Урач яна [Гаецкая] была бяздарны, але арганізатар неблагі. Шамякін. // Выкананы неталенавіта (пра творы літаратуры, мастацтва і пад.). Бяздарны раман.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)