serve a term in prison

адсе́дзець тэ́рмін у астро́зе

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

вэ́ксаль, ‑я, м.

Пісьмовае абавязацельства заплаціць каму‑н. пэўную суму грошай ва ўстаноўлены тэрмін. Заплаціць па вэксалю. Прад’явіць вэксаль.

[Ням. Wechsel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпрабава́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны, устаноўлены для выпрабавання. Выпрабавальны палігон. Выпрабавальны тэрмін.

2. Тое, што і дапытлівы. Выпрабавальны позірк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ангажэме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Уст. Запрашэнне асобных артыстаў або цэлых калектываў на працу на пэўны тэрмін па дагаворы.

[Фр. engagement.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэка́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэкады (у 1 знач.). У дэкадны тэрмін. // Разлічаны на дэкаду. Дэкадны план.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратэрмінава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пратэрмінаваць.

2. у знач. прым. На які сышоў тэрмін. Пратэрмінаваны пашпарт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

універса́ліі, ‑ій; адз. няма.

Тэрмін, які абазначае агульныя паняцці.

•••

Універсаліі лінгвістычныя — з’явы і ўласцівасці, характэрныя для ўсіх моў свету.

[Ад лац. universalis — усеагульны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мізэ́рны, -ая, -ае.

1. Вельмі малы, нязначны.

М. тэрмін.

Мізэрныя інтарэсы.

2. Схуднелы, худы, чэзлы.

Мізэрнае дзіця.

Мізэрныя расліны.

3. перан. Несамавіты на выгляд, убогі.

Ля ганка стаяў м. чалавек.

|| наз. мізэ́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

двухго́ддзе, -я, н.

1. Тэрмін у два гады.

Мінулае д.

2. чаго. Гадавіна падзеі, якая адбылася два гады назад.

Споўнілася д. са дня прыняцця Закона «Аб мовах у Рэспубліцы Беларусь».

|| прым. двухгадо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

саракаго́ддзе, -я, н.

1. Тэрмін, прамежак часу ў 40 гадоў.

2. Гадавіна якой-н. падзеі, якая была 40 гадоў таму назад.

С. навучальнай установы.

С. маёй сяброўкі (саракавы год нараджэння).

|| прым. саракагадо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)