superpower [ˈs(j)u:pəˌpaʊə] n. звышдзяржа́ва; сі́ла, яка́я не ма́е сабе́ ро́ўных;

a superpower summit са́міт звышдзяржа́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tensile [ˈtensaɪl] adj. tech. расцяжны́;

a tensile strain дэфарма́цыя пры расцяжэ́нні;

tensile force сі́ла напру́жанасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

destructive [dɪˈstrʌktɪv] adj. разбура́льны;

a destructive example ве́льмі дрэ́нны пры́клад;

destructive power mil. разбура́льная сі́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cement​1 [sɪˈment] n.

1. цэме́нт

2. вя́зкае рэ́чыва, яко́е цэменту́е

3. су́вязь, злуча́льная сі́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

virility [vɪˈrɪləti] n.

1. узмужне́ласць, ста́ласць; палава́я спе́ласць (у мужчыны)

2. му́жнасць; эне́ргія; сі́ла хара́ктару

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ву́галь, ‑ю; мн. вуглі́, ‑ёў і вугалі́, ‑ёў; м.

1. (мн. вуглі́). Цвёрдае гаручае выкапнёвае рэчыва арганічнага паходжання. Каменны вугаль. Буры вугаль.

2. (мн. вуглі́ і вугалі́). Рэшткі няпоўнага згарання драўніны; кавалак абгарэлага дрэва. Драўняны вугаль. // Матэрыял для малявання. Маляваць вугалем.

•••

Белы вугаль — рухаючая сіла вады.

Блакітны вугаль — рухаючая сіла ветру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

udźwig, ~u

м. тэх. пад’ёмная сіла; грузападымальнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

святласі́ла, ‑ы, ж.

Спец.

1. Сіла крыніцы святла; ступень яркасці адлюстравання.

2. Аптычная велічыня, якая вызначае яркасць адлюстравання аптычнага прыбора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэйлары́зм, ‑у, м.

Капіталістычная сістэма арганізацыі працы на прадпрыемствах, пры якой максімальна эксплуатуецца рабочая сіла для забеспячэння найбольшых прыбыткаў капіталісту.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабо́чы², -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да рабочага¹, рабочых, уласцівы ім.

Р. клас.

Р. рух.

Па-рабочаму (прысл.).

2. Які непасрэдна выконвае работу, пэўнае дзеянне.

Рабочыя часткі машыны.

Рабочыя пчолы.

3. Які жыве са сваёй працы; працоўны.

Р. чалавек.

4. Які служыць, прызначаны для работы, выкарыстоўваецца ў рабоце.

Р. інструмент.

Рабочае адзенне.

Р. стол.

5. Устаноўлены для работы, заняты работай (пра час).

Р. дзень.

Р. сезон.

○

Рабочая сіла — сукупнасць фізічных і духоўных магчымасцей чалавека, якія выкарыстоўваюцца ім у працэсе вытворчасці.

Рабочыя рукі — рабочыя, рабочая сіла.

Не хапае рабочых рук.

◊

У рабочым парадку (зрабіць, вырашыць што-н.) — у працэсе работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)