сярэ́дзіна, -ы, ж.

1. Сярэдняя частка чаго-н., роўна аддаленая ад краёў або пачатку і канца чаго-н.; цэнтр.

С. круга.

С. маста.

2. Час, прыблізна аднолькава аддалены ад пачатку і канца чаго-н.

С. дня.

У сярэдзіне лета.

3. Паясніца (разм.).

Баліць с.

|| памянш. сярэ́дзінка, -і, ДМ -нцы, ж.

◊

Залатая сярэдзіна — пра спосаб дзеяння, пры якім пазбягаюць крайнасцей, рызыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

middle school [ˈmɪdlˌsku:l] n. сярэ́дняя шко́ла (у Англіі для дзяцей ва ўзросце 9–13 гадоў; у ЗША для дзяцей ад 11 да 14 гадоў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

public school [ˌpʌblɪkˈsku:l] n.

1. BrE прывілеява́ная прыва́тная сярэ́дняя шко́ла-інтэрна́т (у Англіі)

2. бяспла́тная пачатко́вая шко́ла (у ЗША, Аўстраліі, Шатландыі і іншых краінах)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шалапу́тны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Легкадумны, дзівацкі, узбаламучаны. Сярэдняя ж сястра Клава гаварыла, што ў Марыі на дні сем пятніц, што яна выскачка, да таго яшчэ шалапутная. Гроднеў. Сыны раслі шалапутныя. Адзін рыбалкай захапіўся, другі — музыкай, трэці — паляваннем, чацвёрты мяняць усё любіў. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́тэльшпіль

(ням. Mittelspiel)

сярэдняя стадыя шахматнай або шашачнай партыі, паміж дэбютам і эндшпілем.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Zwíschendeck

n -(e)s, -e i -s сярэ́дняя па́луба, жыла́я па́луба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hub

[hʌb]

1) кало́дка f. (сярэ́дняя ча́стка ко́ла)

2) гало́ўны цэ́нтар, асяро́дак -дку (дзе́йнасьці, жыцьця́, зацікаўле́ньня)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дыптэ́ры

(ад ды- + -птэр)

атрад насякомых, у якіх развіта толькі сярэдняя пара крылаў (напр. мухі, камары).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

адука́цыя, ‑і, ж.

1. Навучанне, асвета. Грамадзяне СССР маюць права на адукацыю.

2. звычайна з азначэннем. Сукупнасць ведаў, набытых у выніку навучання. Вышэйшая, спецыяльная, сярэдняя адукацыя. □ Бацька Казіміра, Адам Рэклайціс, юрыст па адукацыі, уласнік трохсот дзесяцін зямлі разам з лесам, удзельнічаў у паўстанні 1863 года. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gymnasium

[dʒɪmˈneɪziəm]

n., pl. -siums, -sia

1) гімнасты́чная за́ля

2) гімнасты́чная шко́ла

3) [gɪmˈnɑ:ziəm] гімна́зія f., сярэ́дняя шко́ла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)