Verbum

вінава́ціцца, -ва́чуся, -ва́цішся, -ва́ціцца; незак.

Дакараць сябе, прызнаючы якую-н. віну, каяцца.

|| зак. павінава́ціцца, -ва́чуся, -ва́цішся, -ва́ціцца.

ахаро́швацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Прыбірацца ў лепшае адзенне, прыводзіць сябе ў парадак.

А. перад люстрам.

абля́пацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак., чым і без дап. (разм.) Апырскацца; запэцкаць сябе чым-н.

А. брудам.

абра́зіцца, -ра́жуся, -ра́зішся, -ра́зіцца; -ра́зься; зак.

Адчуць сябе абражаным, зняважаным, моцна пакрыўдзіцца.

|| незак. абража́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

пашанава́цца, -ну́юся, -ну́ешся, -ну́ецца; -ну́йся; зак.

Праявіць некаторую асцярожнасць, аднесціся да сябе клапатліва.

Пасля хваробы трэба п.

праніка́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Які прапускае праз сябе што-н.

П. для электрычнасці.

|| наз. праніка́льнасць, -і, ж.

прапушча́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Які прапускае праз сябе што-н.

П. для святла.

|| наз. прапушча́льнасць, -і, ж.

прыцяга́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Які вабіць да сябе, выклікае інтарэс.

Прыцягальная сіла музыкі.

|| наз. прыцяга́льнасць, -і, ж.

самаацэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Ацэнка самога сябе, сваіх недахопаў і сваёй годнасці.

самагу́бства, -а, н.

Наўмыснае пазбаўленне сябе жыцця.

Пакончыць жыццё самагубствам.

|| прым. самагу́бны, -ая, -ае (спец.).

С. акт.