◎ *Няродня, нырідня ’падчарыца’ (брэсц., Нар. лекс.). Да родны, радня (гл.), параўн. ст.-рус. несын ’пасынак, няродны сын’, недонка ’падчарыца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Па́сынак 1, па́сыньнік ’няродны сын для мужа ці жонкі ў сям’і’ (ТСБМ, Нас., Маш., Клім., Касп., Бяльк., Ян.; КЭС, лаг.; Яшк. Назвы), пасынчовы ’прыёмны сын’ (Мат. Гом.). Укр. па́синок, рус. пасынок ’тс’, ’прыёмны сын’, ст.-рус. пасынъкъ ’тс’; ’член княжай дружыны’, чэш. рэдкаўжыв. pasynek ’пасынак’, серб. -харв. по̀синак, макед., балг. пасинок ’тс’. Прасл. pasynъkъ, якое складаецца з прэфіксе pa‑ (са значэннем ’под’) і назоўніка synъ‑, разам азначаючы ’несапраўднае тое, што называе другі член’, як і ў балт. мовах (ст.-прус. possons, літ. posūnis) — ’нібыта сын, сапраўдны сын’ (Борысь, Prefiks., 48; Фасмер, 3, 216). Сюды, відаць і па́сынак ’гарлавіна ў нераце, якая не дае магчымасці рыбе выбрацца з сеці’ (Тарн.).

Па́сынак 2, пасыньнік, па́сынькі, ст.-дар. па́сын, драг. пасэ́ньне ’бакавы атожылак дрэва, памідораў, вазона’ (ТСБМ, Нас., Мат. Гом., Бяльск., Бір., Клім., Сл. ПЗБ; Лучыц-Федарэц), ’зародак у качана капусты паміж ніжнімі лістамі’ (Нас.), ’бакавы адростак сланечніка’ (Ян.), ’прыток ракі, ручая’ (Клім.), пух. ’адростак рога ў аленя’, ст.-дар. па́сыньне ’параснік’ (Сл. ПЗБ), пасынкава́ць ’абчышчваць адросткі ў пазухах раслін’ (Інстр. II). Да па́сынак 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

приёмный в разн. знач. прыёмны;

приёмный день прыёмны дзень;

приёмный экза́мен прыёмны экза́мен (іспы́т);

приёмная ко́мната прыёмны пако́й;

приёмная коми́ссия прыёмная камі́сія;

приёмная ста́нция радио прыёмная ста́нцыя;

приёмный сын прыёмны сын;

приёмная мать прыёмная ма́ці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

кавалёў, ‑лёва.

Які належыць кавалю. Кавалёў сын. □ Чырвонаармеец.. глянуў здалёку на шыбы новай кавалёвай хаты. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пляме́ннік, ‑а, м.

Сын брата або сястры. Наўкол пляменнікі сядзелі, На дзядзьку пільна ўсе глядзелі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кавале́р¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Мужчына, які танцуе з дамай, суправаджае яе на гулянні, а таксама які заляцаецца да дзяўчыны; паклоннік.

Яна чакае свайго кавалера.

2. Малады чалавек, халасты мужчына (разм.).

Сын бярэцца ўжо пад кавалера.

|| прым. кавале́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ко́пія, -і, мн. -і, -пій, ж.

1. Дакладнае ўзнаўленне, паўтарэнне чаго-н., зробленае з арыгінала; новы экзэмпляр.

К. карціны.

Зняць копію з пасведчання аб нараджэнні.

2. перан. Пра каго-н. (што-н.), вельмі падобнага да другога (на другое).

Сын — к. свайго бацькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

спахапі́цца, -хаплю́ся, -хо́пішся, -хо́піцца; зак.

1. Раптоўна заўважыць памылку, недагляд, успомніць пра што-н. забытае.

Спахапілася, што не ўсё дапісала ў анкеце.

2. Схамянуцца, падхапіцца.

Спахапілася тады, як сын выйшаў за дзверы.

|| незак. спахапля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца і спахо́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

еди́нственный

1. в разн. знач. адзі́ны;

еди́нственный в своём ро́де адзі́ны ў сваі́м ро́дзе;

еди́нственное, что мо́жно сказа́ть адзі́нае, што мо́жна сказа́ць;

еди́нственный сын адзі́ны сын;

еди́нственная дочь адзі́ная дачка́;

2. / еди́нственное число́ грам. адзіно́чны лік;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

уда́ться сов., в разн. знач. уда́цца;

о́пыт вполне́ уда́лся до́след ца́лкам уда́ўся;

о́вощи ны́нче удали́сь агаро́дніна сяго́лета ўдала́ся;

э́то не всегда́ удаётся гэ́та не заўсёды ўдае́цца;

сын весь уда́лся в отца́ сын уве́сь уда́ўся у ба́цьку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)